Με το «Park» η Σοφία Εξάρχου προχωράει πέρα από μια ξοδεμένη, χαμένη νεολαία και εξιστορεί τη «φυλακισμένη» γενιά μέσα από μια μεγάλη αγοροπαρέα, με την προσθήκη μιας μόνο κοπέλας − παιδιά μεταναστών που βγάζουν την ενέργεια της ηλικίας τους σε σωματικές δοκιμασίες, συμβολικά τοποθετημένα στις ερειπωμένες ολυμπιακές εγκαταστάσεις που χάσκουν σαν πικρά απομεινάρια μιας τεχνητής εθνικής εορτής. Η ταινία της είναι αφαιρετική και μοντέρνα, με υψηλή αίσθηση σκηνοθετικής εννοιολογίας, αλλά με σεναριακές επαναλήψεις και μια υπαρξιακή αναζήτηση που σκορπίζει κι εξασθενεί στο πολυπρόσωπο καστ κι ένα σκηνογραφικό indulgence.