Επίσημη υποβολή της Γαλλίας για τα επερχόμενα Όσκαρ και απρόσμενα μεγάλη εμπορική επιτυχία, η κατά πολύ αυτοβιογραφική ταινία της Βαλερί Ντονζελί περιγράφει με ευπρόσδεκτη ανθρωπιά κι ελαφρότητα μια τραγωδία, βάζοντας τον θεατή στη θέση του αυτόπτη μάρτυρα μιας οικογενειακής υπόθεσης που εξελίσσεται βήμα-βήμα μπροστά στα μάτια του, ενώ παράλληλα μετατοπίζει το κέντρο βάρους απ’ το ιατρικό δράμα στη δύναμη του αισθήματος. Το Πολεμώντας για τη νίκη αποφεύγει τον σκόπελο του εύκολου μελοδράματος (όχι πως τα μελοδράματα δεν είναι το καλύτερο βάλσαμο, όταν είναι υπέροχα και γενναία) και περιγράφει μια σειρά από γεγονότα που έχουμε ακούσει ή ζήσει, αλλά όχι δει ακριβώς με αυτό τον τρόπο. Κάτι, όμως, στον τόνο και τη σιγουριά του αφαιρεί από τη δύναμη και τη γνησιότητα των προθέσεων. Μοιάζει μ’ ένα κατασκευασμένο ξόρκι ή ένα καλλιτεχνικό reality που οι δημιουργοί του χάρηκαν που το μοιράστηκαν με όλον τον κόσμο, επινοώντας τον τρόπο να το αφηγηθούν με περίσσεια χάρη.