Μετά από ένα ταξίδι στο Λονδίνο για να ψάξουν τα αγνοούμενα παιδιά τους αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στην πόλη τον Ιούλιο του 2005, δύο ξένοι (μεταξύ τους και στην ίδια πόλη) ανακαλύπτουν ότι τα παιδιά τους ζούσαν μαζί κατά τη στιγμή των επιθέσεων. Μια Αγγλίδα και ένας Αφρικανός πρέπει να συνυπάρξουν κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά δυσάρεστης εκκρεμότητας. Οι μέρες περνούν και εκείνοι βιώνουν την αβεβαιότητα, ενώ κινούνται και αναπνέουν στη γειτονιά των παιδιών τους, κατανοώντας την καθημερινότητά τους.

Η Μπρέντα Μπλέθιν στάζει αλήθεια όταν βράζει από απέχθεια στη θέα ενός πολύ έθνικ Αφρικανού, αναλογιζόμενη πως η μάλλον νεκρή κόρη της τής έκρυβε τον δεσμό της με τον γιο του. Κουβαλάει τον σιωπηλό συντηρητισμό της Αγγλίας προς τους εποίκους, και μαζί την ντροπή μιας λευκής ιμπεριαλιστικής κοινωνίας που έχασε τις αποικίες και την υπερηφάνεια της. Ο Σοτιγκί, ένα τοτέμ σοφίας και αξιοπρέπειας, κρατάει τα προσχήματα και παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς, πνίγοντας βουβά τον αβάσταχτο πόνο του γονέα. Είναι ντροπαλός και λακωνικός, δίνοντας σάρκα και οστά στη διάσταση του πολιτιστικού χάσματος ανάμεσα σε αυτόν και την Μπλέθιν, ειρωνικά στην πόλη-χωνευτήρι της Ευρώπης.

Το London River είναι ένα masterclass συμφιλίωσης, φτιαγμένο με μια απλή, ελλειπτική ιστορία, που χρησιμοποιεί μια απεχθή πράξη τρομοκρατίας για να ξεσκεπάσει τις κρυφές πληγές των συνεπειών της. Και το κάνει μέσα από δυο ανθρώπους που είναι μέρος της ίδιας συγκυρίας, προέρχονται από άλλους πλανήτες, αλλά ενώνονται περίεργα από κουλτούρες που δεν εκδηλώνονται εύκολα στα δύσκολα, καθώς οι Βρετανοί και οι Αφρικανοί φημίζονται για το φλέγμα και την εγκράτειά τους στο πένθος, αντίστοιχα, και βρίσκονται στη λυτρωτική θέση να μοιράζονται μια σκοτεινή οικογενειακή στιγμή χωρίς να έχει προηγηθεί η γιορτή, η γνώση του έρωτα των παιδιών τους.

Ένα μεγάλο, ρεαλιστικό δράμα από τον Μπουσαρέμπ, ο οποίος αναμειγνύει με λεπτότητα την απουσία με τον καθαρά αντιρατσιστικό τόνο. Μπορεί ο Κουγιατέ να απέσπασε το βραβείο ερμηνείας στο Βερολίνο (και να έδωσε το προσωπικό του πάρτι λογόρροιας στην απονομή), αλλά η Μπρέντα Μπλέθιν είναι η μεγάλη ηθοποιός, που κατάφερε να πιάσει τον παλμό του ψυχικού limbo και να υπερβεί απλουστεύσεις του σεναρίου - όπως οι σκηνές της αισιοδοξίας μετά από κάποιες ασαφείς πληροφορίες που έδιναν ελπίδες για τα παιδιά.