Ο Μούντι (Σάμιουελ Τζάκσον), ένας δολοφόνος πολύπλοκων αποστολών και υψηλής αποτελεσματικότητας, βρίσκει το 1991 στην πόλη Ντα Νανγκ του Βιετνάμ την ανήλικη Αν, ένα αμίλητο αγρίμι που μόλις έχει καθαρίσει τους τέσσερις απαγωγείς που θέρισαν εν ψυχρώ την οικογένειά της, τη σώζει, τη φυγαδεύει και τριάντα χρόνια αργότερα τους βρίσκουμε στο Λονδίνο.

 

Η Αν έχει εξελιχθεί στη δεινότερη πληρωμένη δολοφόνο, διατηρεί ένα βιβλιοπωλείο σπάνιων εκδόσεων και ο Μούντι περνάει τον χρόνο του με λιγότερη «εργασία» και περισσότερη ενασχόληση με χόμπι και drones σε μια πολυτελή έπαυλη. Τη μοιραία βραδιά που βρίσκει τον μέντορα και σωτήρα της άγρια δολοφονημένο, η Αν ορκίζεται εκδίκηση και καταλήγει στα πάτρια εδάφη, κυνηγώντας τον σκοτεινών προθέσεων Έντουαρντ Χέιζ που συνδέεται με το παρελθόν του Μούντι.

 

Στην εικόνα μπαίνει και ο Ρέμπραντ (Μάικλ Κίτον), ο οποίος εργάζεται για τον Χέιζ, είχε συναντήσει τυχαία την Αν στο βιβλιοπωλείο της, που έχει γίνει πλέον γυαλιά καρφιά, την είχε βρει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και τώρα ιντριγκάρεται από την πιο αιλουροειδή, take no prisoners πλευρά της.

 

Σε μια περιπέτεια δράσης εντελώς b και μηχανική στη σύλληψη και στην κατασκευή της, γραμμένη από τον εγκέφαλο πίσω από τους Αναλώσιμους και σκηνοθετημένη από τον ακούραστο Μάρτιν Κάμπελ, που συναντήσαμε πολύ πρόσφατα και στο Memory με τον Λίαμ Νίσον, οι διπλών νοημάτων, ερωτικά φορτισμένες ατάκες που διαμείβονται όποτε ο Κίτον συναντά τη Μάγκι Κιου (που όντως κατάγεται από το Βιετνάμ) κινδυνεύουν να εκτροχιάσουν το εξωφρενικό action σε εξωφρενικό comedy, αλλά τουλάχιστον διακόπτουν τα επαγγελματικά εκτελεσμένα κλισέ με τη σπιρτόζικη χημεία δυο καλών ηθοποιών. Ο Τζάκσον απλώς προσθέτει ακόμη μία ταινία στο αχανές βιογραφικό του.