Το Next Goal Wins του 2014 ήταν ένα απολαυστικό ντοκιμαντέρ που κατέγραφε την πορεία της Αμερικανικής Σαμόα στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2014. Με τη ρετσινιά της χειρότερης ομάδας του κόσμου, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας της χώρας προσέλαβε τον Τόμας Ρόνγκεν, έναν οξύθυμο Ολλανδό που έκανε καριέρα στις ΗΠΑ, τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής.

 

Το ντοκιμαντέρ εκείνο λειτουργεί ως πατρόν για να ράψει το κουστούμι της νέας του ταινίας ο Τάικα Γουαιτίτι, μιας feelgood ποδοσφαιρικής κομεντί, όπου το αναρχίζον χιούμορ του παντρεύεται με τη συνταγή του underdog story.

 

Ο γάμος δεν είναι πάντα ευτυχής, μα ο Φασμπέντερ λειτουργεί ως εξισορροπητικός παράγοντας, με μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, που δυστυχώς πέρασε απαρατήρητη, λόγω του αβαρούς χαρακτήρα και των επιμέρους προβλημάτων της ταινίας.

 

Έστω και μέσα από το φίλτρο της κωμωδίας, των ευφυολογημάτων και των σαχλαμαρισμών, η ιδιοσυγκρασία της περιοχής και των ανθρώπων της γίνεται φανερή και δίνεται αρκετός χώρος και πάλι στην Tζέια, μια τρανς αμυντικό, την πρώτη που συμμετείχε σε προκριματικά παγκοσμίου πρωταθλήματος. H Tζέια είναι fa’afafine. Αν θέλαμε να μιλήσουμε με δυτικούς όρους, στη Σαμόα έτσι αποκαλούνται άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως non-binary και μεγαλώνουν έτσι. Για τους Σαμοανούς (sic) είναι αυτονόητο και πλήρως αποδεκτό, παραμένει αναπόσπαστο στοιχείο της κουλτούρας τους. Κι ενώ θεωρούμε την περιοχή «υπανάπτυκτη», να που αποδεικνύεται πολύ πιο αναπτυγμένη από τη δική μας σε καίρια ζητήματα, που δεν έχουν να κάνουν με το ΑΕΠ ή τη δυναμική της βιομηχανίας της, αλλά με τον άνθρωπο.