Ο Φίλιπ Ριβ έγραψε τις Φονικές Μηχανές το 2001, μετά από χρόνια προσπαθειών, με τον ίδιο να δηλώνει ως βασική επιρροή του τον Πόλεμο των Κόσμων του Γουέλς. Το σύμπαν που έφτιαξε, πάντως, θυμίζει περισσότερο μια άλλη, λιγότερο προβεβλημένη ιστορία του Γουέλς, το Shape of things to come, δεδομένου ότι η Ιστορία σπανίως αποτελεί μάθημα για τους ηγέτες του μέλλοντος.

 

Το εύρημα που είχε ήταν πως στο μέλλον δεν θα κινούνται οι άνθρωποι προς τις πόλεις, αλλά οι ίδιες οι πόλεις, που θα καταπίνουν τις μικρότερες, δημιουργώντας έναν νέου είδους ιμπεριαλισμό. Όσα έγραψε, που δεν ξεφεύγουν από τα κλισέ της σύγχρονης young adult λογοτεχνίας, προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Πίτερ Τζάκσον, που μαζί με τον υπεύθυνο εφέ στο King Kong, ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή, να αποδώσουν κινηματογραφικά τη δράση που συμβαίνει κυρίως σε ένα αχανές, «βρόμικο» περιβάλλον, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη σύσταση του κάδρου.

 

Το αποτέλεσμα είναι μάλλον αξιοθαύμαστο, με μια ποικιλία μαχών να γυρίζεται με γνώμονα την ισορροπία, όμως το πρόβλημα της δουλειάς τους έγκειται αλλού.

 

Η ταινία μοιάζει με πολλές μαζεμένες μαζί, αφού υπάρχουν τουλάχιστον δύο υποπλοκές που θα στήριζαν άνετα ξεχωριστά φιλμ και υπεράριθμοι βασικοί ήρωες με δικό τους παρελθόν που στριμώχνεται σε μια πολύ πυκνή αφήγηση, η οποία φορτώνεται ακόμη περισσότερο όσο πλησιάζει η μεγάλη μάχη του φινάλε.