Το τρίτο remake των Άθικτων, μετά από μια ινδική και μια αργεντίνικη διασκευή της τεράστιας γαλλικής επιτυχίας, προσαρμόζεται, χωρίς να ευτελίζεται, σε μια αμερικανική εκδοχή χωρίς σημαντικές αλλαγές σε σχέση με το πρωτότυπο.

 

Η δομή και το περιεχόμενο διατηρούνται και η Θετική πλευρά της ζωής περνάει από τα αναγνωριστικά στάδια της συμβίωσης δύο εντελώς αντίθετων ανδρών, ενός τετραπληγικού που έχασε τη γυναίκα του και υπομένει παθητικά την ακινησία σώματος και πνεύματος και ενός μετανοημένου απατεώνα που έχει κάνει φυλακή και βρίσκει την ευκαιρία να επανορθώσει στην οικογένεια που απογοήτευσε και στον ίδιο του, τον πιο έξυπνο εαυτό.

 

Λιγότερο ταξικό ως προς τον προσδιορισμό του αριστοκρατικού λευκού προς τον λαϊκό μαύρο, που ωστόσο, και εδώ, αρνείται να γίνει υπηρέτης, και καλύτερο στη χημεία των δύο πρωταγωνιστών, το κωμικό δράμα είναι ευανάγνωστο και ψυχαγωγικό όσο και το πρώτο, κολλάει σε μερικά αναπόφευκτα κλισέ, αλλά ευνοείται σαφώς από τον ευπρόσδεκτα εγκρατή, πάντα χαριτωμένο Κέβιν Χαρτ και τον σταθερά άψογο Κέβιν Κράνστον.

 

Η Νικόλ Κίντμαν συμπληρώνει σε κομψό, δευτεραγωνιστικό ρόλο στωικότητας και ισορροπίας.