Με τις ασυγκράτητες ατάκες του Σεθ Ρόγκεν και την παροιμιώδη γοητεία και άνεση με την οποία η Σαρλίζ Θερόν παίζει τον ρόλο της γυναίκας-θαύμα που ετοιμάζεται για τον Λευκό Οίκο, η Απίθανη Σχέση κυλάει ακολουθώντας βασικούς κανόνες της ρομαντικής κομεντί.

 

Αυτό που φροντίζει να κάνει είναι να μετατρέπει την αντιστροφή των ρόλων, αντλώντας υλικό από δεκάδες φιλμ όπου ένας ισχυρός άντρας κρύβει μια σχέση που δεν θα ήθελε να δημοσιευτεί, σε κάτι που άλλες φορές βγαίνει πηγαία σατιρικό και άλλες βεβιασμένα politically correct, ειδικά στις κρισιμότερες στιγμές της σχέσης μεταξύ ενός εκτός συστήματος δημοσιογράφου και μιας φιλόδοξης πολιτικού.

 

Η συνάντησή τους δημιουργεί όντως σπαρταριστά περιστατικά αλλά και πολλά κλισέ από ένα σημείο κι έπειτα, με έξτρα την απεικόνιση κομβικών και θεσμικών μορφών των ΗΠΑ (Πρόεδρος, καναλάρχης, opinion makers) ως γελοίων σκίτσων ανόητων λευκών ‒ ένα ωραίο αστείο που στη νιοστή του επανάληψη χάνει την όποια του δύναμη.