Η μητέρα του Τιμ, η Μπρέντα Ντουάιτ (Μπρέντα Μπλέθιν) θυσίασε την καριέρα της ως κωμικού στην Αγγλία, προκειμένου να αφοσιωθεί στην οικογένειά της. Η Μπρέντα, χωρισμένη πλέον με δύο παιδιά, δουλεύει σε μια καφετέρια και ενίοτε κάνει και καμία παράσταση για να θυμάται τις παλιές καλές ημέρες. Ο Τιμ (Καν Τσίτεντεν) είναι είκοσι ενός χρόνων και η μητέρα του στηρίζεται σε αυτόν! Ο μικρότερός του αδελφός είναι σπαστικός, τον αγαπάει και τον υποστηρίζει. Όμως, μια μέρα ο Τιμ θα γνωρίσει την Τζιλ (Έμα Μπουθ) και θα ερωτευτεί παράφορα. Η μητέρα του ωστόσο δεν είναι έτοιμη να αφήσει το γιο της να ενηλικιωθεί. Τον χρειάζεται σε μόνιμη βάση και του έχει δημιουργήσει συμπλέγματα εξάρτησης, με αποτέλεσμα ο νόστιμος να κολλάει ανεπανόρθωτα όταν έρχεται η στιγμή να εκδηλωθεί ερωτικά.

Το θέμα όμως δεν είναι ο γιος ούτε ο αδελφός του ούτε ο πρώην σύζυγος της Μπρέντα, ένας αποτυχημένος καλλιτέχνης με ρεπερτόριο στην κάντρι μουσική της δεκαετίας του ‘70. Το κέντρο και η ουσία της ταινίας είναι η προσωπικότητα της μεγάλης Μπρέντα Μπλέθιν. Λένε πως ένας ηθοποιός, μια ερμηνεία μόνη της, όχι μόνο δεν μπορεί να σώσει μια κακή ταινία αλλά ίσως και να είναι η αιτία που η ταινία είναι ανισόρροπη, άρα κακή. Θα διαφωνήσω εν μέρει. Παράδειγμα η Μπλέθιν, που πλάθει μια αυταρχική, εύθραυστη και διαλυμένη γυναίκα, άρρωστα γαντζωμένη στο γιο της, αντιπαθής και μωροφιλόδοξη, ψωνάρα με την καλλιτεχνία και υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό της, πικρή και μνησίκακη, κατά βάση αντιπαθής και ανασταλτική, που με μια της κίνηση αποκαλύπτει την τρυφερότητα και την αυτοθυσία μιας μάνας που πέρασε σκληρά, την ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που δεν έγινε αυτό που ήθελε και αναγκάστηκε να γίνει αφεντικό και να παραδοθεί, ταπεινωμένη, σε μια ιταμή άρνηση, τη ματαιοδοξία μιας performer, που είναι όντως αστεία και ταλαντούχα παρά τη δευτεράντζα του υλικού που διαχειρίζεται. Και η Μπλέθιν είναι όλα αυτά με τη διάφανη πλαστικότητα και τη γρήγορη συναισθηματική εκφορά της, συν μια εξαιρετική φωνή, όπως αποδεικνύεται στην τελική ερμηνεία του κλασικού «Nutbush City Limits» των Άικ και Τίνα Τέρνερ, αλλά και γνήσια κωμική, στο μέτρο που αποδίδει το ειδικό στυλ μιας γερασμένης, περιφερειακής stand up comedian με γούστο και ατάκες παλιομοδίτικα. Αφήστε που βρίζει υπέροχα - μεγάλο και σπάνιο προσόν για μια γυναίκα! Αν δεν έπαιζε σε αυτήν τη μικρή ταινία που προβλέπεται να περάσει ντούκου, θα μπορούσε να διεκδικήσει βραβεία και διάκριση μέσα από ένα μεγαλύτερο κοινό. Είναι ο μοναδικός λόγος να δείτε τιςΓυναίκες της Ζωής Μου, αλλά είναι αρκετός.