Η υπόθεση έχει να κάνει με τρεις θαρραλέες μύγες που τρυπώνουν λαθραία στην πρώτη αποστολή της ΝΑΣΑ στο φεγγάρι και προσεληνώνονται μαζί με τον Μπαζ Όλντριν και τους υπόλοιπους. Στη διαδρομή τις κυνηγάνε Ρώσοι κατάσκοποι, μύγες κι αυτοί, και τελικά τα καταφέρνουν να γίνουν ήρωες στο μικρό τους κόσμο, με τη βοήθεια μιας σοβιετικής αντιπάλου, που δηλώνει έξυπνη και βοηθάει τους καλούς Αμερικανούς στο τρομερό επίτευγμά τους.

Στους τίτλους τέλους εμφανίζεται και ο γηραιός αστροναύτης για να μας υπενθυμίσει πως επιστημονικά αποκλείεται (σώπα ρε μεγάλε!) να πετάξουν μύγες στο διάστημα και δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο στο δικό του διαστημόπλοιο - δεν λέμε, σπουδαίος και ιστορικός καβαλάρης του διαστήματος, αλλά εντελώς σφιχτόκωλος, σοβαροφανής και αγέλαστος προπαγανδιστής της ψυχροπολεμικής εποχής. Αλλά δεν φταίει αυτός. Ευθύνονται οι παραγωγοί και δημιουργοί, που προφανώς για να πάρουν την άδεια, κατέβασαν τα βρακιά τους στη ΝΑΣΑ πιο πολύ κι από τον Τζέρι Μπρουκχάιμερ που κάνει τα χατίρια του στρατού για να προμηθευτεί τα αεροπλάνα και τα πλοία για τις περιπέτειές του.

Τα καλά νέα, πέρα από την τετράγωνη υπόθεση τουΤαξιδιού στο Φεγγάρι, είναι πως πρόκειται για την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που κατασκευάστηκε αποκλειστικά με τη μέθοδο 3D και κάνει νόστιμη, διασκεδαστική χρήση της τεχνικής, με ζωηρά χρώματα, καλή κίνηση και λαχταριστό όγκο των ψηφιακών αντικειμένων και των ανθρωπόμορφων αναπαραστάσεων. Ένα ευχάριστο 90λεπτο για παιδάκια προσχολικής ηλικίας, άντε με το ζόρι μέχρι τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.