Ο Μπέρνι ταξιδεύει στο Μπουένος Άιρες για να βρει τον χαμένο του αδερφό, με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τέτρο, έναν πολλά υποσχόμενο συγγραφέα που πλέον έχει καταντήσει σκιά του εαυτού του. Όταν ο Μπέρνι ανακαλύψει το μισοτελειωμένο έργο του αδερφού του, θα μπορέσει να δώσει μια απάντηση σε ερωτήματα του παρελθόντος και θα ανανεώσει τη σχέση του μαζί του. Τα κενά αφορούν τη σχέση του Τέτρο, του μεγάλου αδελφού, με τον δεσποτικό και ιδιοφυή πατέρα, έναν μουσουργό τον οποίο υποδύεται με οίστρο ο Κλάους Μαρία Μπραντάουερ.

Ο Τέτρο βρίσκεται αντιμέτωπος με όλα τα αισθήματα που πάσχισε να απωθήσει, από την πνευματική εξάρτηση απ' τον μέντορα πατέρα του μέχρι την αηδία για το προσωπικό κακό που του έκανε, χωρίς να έχει την καρδιά να παραδεχθεί το λάθος ή την αγάπη προς τον γιο. Η ταινία του Κόπολα, ένα προσωπικό και έντεχνο ανακάτεμα της οικογενειακής του τράπουλας σε ένα καλυμμένα αυτοβιογραφικό παιχνίδι πληροφοριών, ψεμάτων και στρεβλής πραγματικότητας, είναι μια μεγάλη διαδρομή ενηλικίωσης και συνειδητοποίησης. Πραγματεύεται τη δύναμη της ψυχής και τη σύγκρουση της ανάγκης ενός καλλιτέχνη να μείνει μόνος με τον εαυτό του για να εμπνευστεί αυτοφυώς, με την εξάρτηση από την οικογένεια που αναπόφευκτα και ασυνείδητα τον εμπνέει και τον κρατάει ριζωμένο ή εγκλωβισμένο σε ένα όχι πάντα τόσο ευχάριστο παρελθόν.

Όλα καλά στη θεωρία γι' αυτό το μεγαλεπήβολο συνοδευτικό φιλμ στον παλιότερο, χωρίς πλουμίδια, Αταίριαστο, αλλά στην πράξη ο Κόπολα ισοπεδώθηκε από τη συναισθηματική υπερβολή, την άστοχη έκφραση και την ασταμάτητη παράθεση των δανεισμένων εμπνεύσεών του. Το Τέτρο ξεκινάει ως ωδή στους κλασικούς Αμερικανούς, από τον Ο' Νιλ και τον Τενεσί Ουίλιαμς μέχρι το σινεμά του Καζάν, στη μέση βρίσκει έναν δικό του ρυθμό, κυλάει σε ένα κλείσιμο του ματιού στον Μπερτολούτσι και μια παρατεταμένη παραφθορά του Αλμοδόβαρ με την εκτός τόπου και χρόνου Κάρμεν Μάουρα στον ρόλο της εξωφρενικής κριτικού τέχνης Αλόουν (μια κινηματογραφική κατασκευή που αρχικά θα ενσάρκωνε ο Χαβιέρ Μπαρδέμ), τελειώνει σε μια όπερα λύτρωσης και καταρρέει σε απλουστευτικό μελό. Τον Κουροσάβα και τον Αντονιόνι που ο Κόπολα καταθέτει ως πηγές του δεν τους είδα πουθενά στα νοτιοαμερικανικά locales. Μια απροσδόκητη απογοήτευση από έναν μεγάλο του παγκόσμιου σινεμά.