Σκηνοθετικό ντεμπούτο της Άντζελα Ισμαήλος σε ένα ντοκιμαντέρ που ερευνά τις καλλιτεχνικές προθέσεις, τις επιδράσεις και την εξέλιξη των σκηνοθετών Μπερτολούτσι, Μπρεϊγιά, Λιντς, Σέιλς, Καβάνι, Λινκλέιτερ, Λόουτς, Βαρντά, Φρίαρς και Χέινς. Η διάθεσή της για γνώση και εμπειρία είναι ορατή και η επιλογή της να αφήσει ανοιχτές τις πόρτες της συνομιλίας της με τους δημιουργούς είναι πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, η παρουσία της σε πολλές σκηνές είναι μάλλον περιττή και αποπροσανατολίζει, καθώς δεν διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη ροή του ντοκιμαντέρ - ο Μάικλ Μουρ, για παράδειγμα, παρεμβαίνει διά της άποψης και του «όγκου» του με σαφή και πολιτικό λόγο στις ταινίες του, είτε αρέσει είτε όχι.