Στο Αυτή η γη είναι δική μας μια συνηθισμένη νοσοκόμα στο Pas de Calais, στη βόρεια Γαλλία, βασικά απολιτίκ, κοινωνικά χρήσιμη και σίγουρα βιοπαλαίστρια, που απολαμβάνει τη συμπάθεια του κόσμου τον οποίο βοηθά καθημερινά από το πόστο της, γοητεύεται από τον τοπικό γιατρό, πρώην ευρωβουλευτή και μέλος του ακροδεξιού κόμματος, του οποίου, καθόλου συμπτωματικά, ηγείται μια γυναίκα, για να βάλει υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές. Ο σκηνοθέτης Λικά Μπελβό επιθυμεί, μέσα από μια υπομονετική αφήγηση, να τονίσει τη λεπτή συγγένεια της εργατικής τάξης με την άκρα δεξιά, καθώς η ηρωίδα Πολίν Ντιέ έχει πατέρα κομμουνιστή και αρχικά, όπως είναι φυσικό, σοκάρεται από την παράδοξη πρόταση που της απευθύνεται, αλλά δεν αργεί να μεταπηδήσει στην αντίθετη ιδεολογία, όπως έχει συμβεί με τόσους πολίτες που προέρχονται από οικογένειες που έως και σιχαίνονταν οτιδήποτε φασίζον. Το αφήγημα, όπως είναι της μόδας να λέγεται, της πονηρής ακροδεξιάς με θέμα την προστασία του έθνους από τους εχθρούς και τους παρείσακτους εκστομίζεται πειστικά από τον γεμάτο αυτοπεποίθηση, σταθερό λόγο της Κατρίν Ζακόμπ, η οποία υποδύεται την κλώνο της Λεπέν, Ανιές Ντορζέλ, και η ταινία βρίσκει στόχο στο point και τις προθέσεις της, μέσα όμως από εξαντλητικούς διαλόγους και επαναλαμβανόμενες καταστάσεις που καταλήγουν σε μια αναμενόμενη, σχεδόν προαποφασισμένη καταδίκη της βίας.