Η απελπισία του λοχαγού Τζόουνς, που μαραζώνει περιμένοντας άσκοπα σε ένα ξεχασμένο χωριό της Ρουμανίας, ενώ πρέπει να παραδώσει έναν εξοπλισμό επικοινωνίας, συγκρούεται με τη χαοτική γραφειοκρατία και τα ενίοτε κουτοπόνηρα, μετακομμουνιστικά αντανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας και το αποτέλεσμα είναι μια δραματική κομεντί που διαβάζεται ως αλληγορικό πολιτισμικό σοκ – μια εκατέρωθεν αμηχανία όταν δυο άσχετες κουλτούρες συναντώνται κάτω από περιστάσεις παρανόησης και παράνοιας. Στον πόλεμο του ’40, οι Ρουμάνοι μάταια περίμεναν τους Αμερικανούς σωτήρες (χωρίς να γνωρίζουν πως ο ουρανός έβρεχε βόμβες made in California, εξού και ο ειρωνικός τίτλος) και αποδέχτηκαν τους Σοβιετικούς. Εξήντα χρόνια αργότερα, αυτό το δραματοποιημένο περιστατικό που συνέβη, ενώ ο Κλίντον και το ΝΑΤΟ χτυπούσαν τη γείτονα χώρα, καταδεικνύει τη βαλκανική αμφιθυμία απέναντι στην έννοια του «αμερικανισμού», καθώς και την άτσαλη και αναπάντεχη αντιμετώπιση όταν ο επίσημος Αμερικανός παίζει μπάλα εκτός έδρας, νομίζοντας πως θα επιβληθεί με λογική και μέθοδο. Ο Κριστιάν Νεμέσκου χειρίζεται το θέμα με άνεση, σαν να διευθύνει μια μεγάλη ορχήστρα. Κρίμα που ένας τόσο ταλαντούχος σκηνοθέτης χάθηκε νωρίς από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και η μοναδική μεγάλου μήκους ταινία που γύρισε υποφέρει από τη μεγάλη της διάρκεια, καθώς δεν πρόλαβε να τη «μαζέψει» στο τελικό μοντάζ. Η ταινία βραβεύτηκε το 2007 στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών.