ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

 

Το παιδί-θαύμα της ταινίας το Δωμάτιο, που χάρισε Όσκαρ στη Μπρι Λάρσον, θα ήταν μάλλον απίθανο να μη δοκιμαστεί στο είδος του horror, όπου οι πειστικές ερμηνείες για ρόλους παιδιών με υπερφυσικές ικανότητες ή περίεργη συμπεριφορά εκτιμώνται ιδιαίτερα. Εδώ, το εύρημα για τον ρόλο του Τζέικομπ Τρέμπλεϊ είναι πως το παιδί της ταινίας χαρίζει ένα απρόσμενο δώρο στους γύρω του όταν ονειρεύεται, καθώς τα όνειρά του ζωντανεύουν μπροστά τους. Η εμπειρία αυτή μετατρέπεται σταδιακά σε εφιάλτη, σαν τα όνειρα του παιδιού, εξαιτίας του τραυματικού παρελθόντος του.

 

Το φιλμ, όταν δεν θέλει να τρομάξει τον θεατή, ειδικά με ανούσιες ξαφνικές σκηνές που μόνο καλό δεν του κάνουν, πραγματεύεται τη διαχείριση της απώλειας από ενήλικες και παιδιά και το πώς αυτή μπορεί να στοιχειώσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τον καθένα. Μέσα από τα παιχνίδια της μνήμης ξετυλίγεται σιγά-σιγά το μυστήριο της πλοκής, κάτι που ολοκληρώνεται όμως κατά το ήμισυ, καθώς το υπερφυσικό στοιχείο της ταινίας (το «χάρισμα» του παιδιού) δημιουργεί σεναριακές τρύπες που δεν μπαλώνονται ποτέ, ούτε από το υπέρ το δέον συναισθηματικό φινάλε που έρχεται σε μια στιγμή που ο τρόμος έχει σχεδόν χάσει το νόημά του και βελτιώνει μερικώς την όλη κατάσταση.