Η Μεγάλη Επιστροφή αποτελεί την πρώτη ταινία του σπουδαίου Ζανγκ Γιμού εδώ και 4 χρόνια και μια μεγαλοπρεπή απάντηση του Κινέζου σκηνοθέτη στο χολιγουντιανό μελόδραμα που άνθισε στα μέσα του 20ού αιώνα. Η διαφορά της Μεγάλης Επιστροφής από το είδος που ανέδειξε ο Ντάγκλας Σερκ και οι εργάτες των στούντιο ανάμεσα στο '30 και το '50 είναι η απουσία της ευδιάκριτης αισθητικής έντασης και το πολιτικό υπόβαθρο που υπηρετεί την αποκατάσταση της ραγισμένης σχέσης ενός ζευγαριού το οποίο χώρισε βίαια η Πολιτιστική Επανάσταση. Όταν ο σύζυγος προσπάθησε να ξαναδεί την οικογένειά του, δραπετεύοντας από το στρατόπεδο αναμόρφωσης, οι Αρχές είχαν προειδοποιήσει πως θα τιμωρούσαν τους συγγενείς και φίλους που θα τον έβλεπαν και δεν το ανέφεραν. Στην επεισοδιακή σύλληψή του η γυναίκα του χτύπησε στο κεφάλι κι έπαθε αμνησία – ένα κλασικό τέχνασμα μελοδράματος που αντιγράφηκε ad nauseam από τους επίδοξους «κατασκευαστές» δακρύβρεχτων δραμάτων.

 

Η ιστορία που θέλει να αφηγηθεί ο Ζανγκ Γιμού, μετά από ένα νευρώδες πρελούδιο, ξεκινάει από το αμήχανο, αργό κλείσιμο της συναισθηματικής ψαλίδας που τα γεγονότα προκάλεσαν: τη σταδιακή προσέγγιση του ζευγαριού, με τον διορθωμένο άντρα και την κενή γυναίκα, και την καταλυτικά εμβόλιμη κόρη που τόσα χρόνια δεν γνώρισε πατέρα, να βγάζει απωθημένη οργή, στοχοποιώντας εκείνον για μια προβληματική ανατροφή και το στίγμα που κουβάλησε σαν σταυρό. Σε ελάχιστο χώρο, ο Γιμού καταφέρνει να γεμίζει επώδυνες σιωπές που ταλαντεύονται ανάμεσα σε απόρριψη, άρνηση, μετάνοια και κάθαρση. Η Γκονγκ Λι μας θυμίζει την υποκριτική της ποικιλία και τη χημεία με τον σκηνοθέτη που της χάρισε τους μεγάλους ρόλους της στις δεκαετίες του '80 και του '90.