Αν έχεις δει το trailer της ταινίας, οι προσδοκίες είναι μεγάλες. Τι καλύτερο από έναν αδίστακτο εκτελεστή που στέλνει καθημερινά λουλούδια στην αγαπημένη του ζωγράφο, τη στιγμή που εκείνη ερωτεύεται έναν αστυνομικό πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο αποστολέας; Μια περίπλοκη κατάσταση που δίνει υλικό για να σκιτσάρεις δυο, εκ διαμέτρου αντίθετους, κόσμους. Μετά από ένα ρομαντικό -έως γλυκερό- ημίωρο, με κάμποσα traveling και στιλάτα κάδρα, η ανατροπή δεν έρχεται ακριβώς όπως την περιμένεις. Το ιδανικό θα ήταν μια δυναμική απεικόνιση στο μεταίχμιο του καλού και του κακού - άλλωστε, αυτό πραγματεύεται και η ταινία. Τα νέα όμως είναι κάπως απογοητευτικά. Οι κόσμοι δεν διαπλέκονται αλλά χωρίζονται. Το φιλμ δεν είναι ούτε ακριβώς ρομάντζο, ούτε το διακρίνει έντονη δράση. Κάποια τρικ, όπως αυτό του εσωτερικού μονολόγου -κουραστικό αλλά προφητικά λειτουργικό-, ή οι διάφορες ψηφιακές αλά Καρ Βάι σφήνες, δεν αποσαφηνίζουν την ταυτότητα της ταινίας, που αναλώνεται σε πισωγυρίσματα απ' τη μια θεματική στην άλλη. Είναι κρίμα, γιατί είχε δυνατότητες ακόμη και για μια πιο ποιητική προσέγγιση αυτής της διπλοτυπίας, κάθε ιδέα όμως παραμένει ημιτελής και, σχεδόν, προβλέψιμη.