Η ιστορία ενός εξαιρετικά εγωκεντρικού, γυναικά, ξεροκέφαλου, μοναχικού, ανεύθυνου ήρωα της Βοστόνης στο football (και μεγαλόσωμου εργένη με το όνομα Τζο Κίνγκμαν και πρότυπο τον βασιλιά Έλβις) ο οποίος βρίσκει στην πόρτα του πολυτελούς διαμερίσματός του ένα κοριτσάκι που ισχυρίζεται πως είναι κόρη του από έναν γάμο που και ο ίδιος έχει ξεχάσει. Τα σχέδια και η ησυχία του ανατρέπονται και πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, ανακαλύπτοντας παράλληλα τη χαρά της πατρότητας - και του μπαλέτου, για χάρη της πεισματάρας και πανέξυπνης μικρής.

Δεν μπορώ να μην παραδεχθώ πως είναι ένα από τα πλέον σιροπιαστά, αναμενόμενα οικογενειακά πακέτα της Ντίσνεϊ με τη μορφή σινεμά, αλλά από τη μια η μπουνταλάδικη ειλικρίνεια και η φιλότιμη αθωότητα του The Rock, και απ' την άλλη η αβίαστη ροή, με έκαναν να το παρακολουθήσω χωρίς να ντραπώ για τη μελούρα που κυριαρχούσε σε κάθε πλάνο. Ένα καλοφτιαγμένο «έλα μωρέ, δεν μας παρατάνε τώρα».