Όταν κατορθώνει και σκοτώνει τον λαοφιλή, τύπου Σούπερμαν, υπερήρωα Μέτρο Μαν -έστω και κατά λάθος- συνειδητοποιεί πως τώρα πια δεν έχει κανέναν σκοπό στη ζωή του, αφού δεν έχει κανέναν αντίπαλο, κι αποφασίζει πως ο μόνος τρόπος να ξεφύγει από αυτό το τέλμα είναι να δημιουργήσει έναν νέο ήρωα για αντίπαλό του. Έτσι γεννιέται ο Τάιταν, που είναι μεγαλύτερος, καλύτερος και πιο δυνατός απ' ό,τι ποτέ του υπήρξε ο Μέτρo Mαν, αλλά κι αυτός πολύ σύντομα αρχίζει να πιστεύει πως είναι πολύ πιο διασκεδαστικό να είσαι κακός παρά καλός. Έξυπνη και λειτουργική η ιδέα ενός εφευρετικού κακού που έχει εφεύρει τον ρόλο του κακού για τον εαυτό του, αλλά δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αντίπαλο, φτάνοντας στο σημείο να ψαχτεί και να αντιληφθεί πως τελικά δεν είναι τόσο κακός όσο πίστευε! Και όταν υπάρχει ιδέα ανεπτυγμένη σε σενάριο, καμιά ταινία δεν πάει χαμένη. Ο Μεγαλοφυής είναι ευχάριστο φιλμ, πλούσιο σε δράση και καρτουνίστικη αίσθηση, με τη στάμπα του Γουίλ Φερέλ στον κεντρικό χαρακτήρα και την καλοδεχούμενη παρωδία του Μπραντ Πιτ ως Μέτρο Μαν - ένας φαντασμένος και φιγουρατζής προικισμένος υπερήρωας που κρύβει μια εξαιρετικά μπανάλ πλευρά. Όπως ο Μπραντ Πιτ στην πραγματικότητα, ίσως;