Λίγα χρόνια πριν η συνεργασία των Εντουάρ Μολιναρό και Φρανσίς Βεμπέρ αποφέρει το σουξέ του Κλουβιού με τις Τρελές, ο πρώτος είχε μεταφέρει και πάλι σενάριο του δεύτερου στο σινεμά, βασισμένο στο θεατρικό του έργο με τίτλο «Le Contrat». Το L’Emmerdeur δεν είναι μπουλβάρ αλλά μια μαύρη κωμωδία, όπου εκτελεστής αναλαμβάνει δολοφονία για λογαριασμό της μαφίας και βλέπει τα σχέδιά του να ματαιώνονται από έναν αυτοκτονικό τύπο, τον οποίο παίρνει κάπως απρόθυμα υπό την προστασία του. Αν σας θυμίζει κάτι η σύνοψη, είναι επειδή το φιλμ αποτέλεσε τη μαγιά για το κύκνειο άσμα του Μπίλι Γουάιλντερ, το Buddy Buddy. Εκείνη η ταινία τονίζει περισσότερο το φαρσικό στοιχείο, εδώ η κωμωδία προκύπτει με πιο λεπτό τρόπο, κυρίως μέσα από τις αντιθέσεις των δύο χαρακτήρων. 

 

Από την άλλη, το κωμικό δίδυμο Λίνο Βεντούρα και Ζακ Μπρελ υστερεί εμφανώς απέναντι σε εκείνο των Γουόλτερ Ματάου και Τζακ Λέμον –ο Μπρελ είναι ο αδύναμος κρίκος–, οπότε έχουμε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου το αμερικανικό ριμέικ δεν αποτελεί τον πτωχό συγγενή. Αντίθετα, είναι δύσκολο να διαλέξεις ανάμεσα στα δυο τους. Όσον αφορά το Emmerdeur πάντως, χωρίς να συνιστά σημείο αναφοράς ούτε για τον Μολιναρό ούτε για τον Βεμπέρ, αν το συγκρίνεις με τις σύγχρονες γαλλόφωνες μπαλαφάρες που βλέπουμε στα θερινά και περνιούνται για κωμωδίες, το λες και υπόδειγμα κωμωδίας.