Κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Όρσον Σκοτ Καρντ, που από το 1985 που πρωτοδημοσιεύτηκε αποτελεί σημείο αναφοράς στην εφηβική λογοτεχνία φαντασίας. Η ταινία του Γκάβιν Χουντ (Τσότσι) δεν έχει φαντασία, παρά μόνο αξιοπρέπεια στην εκτέλεση. Το ξεκίνημα, με τον νεαρό ήρωα, τον πανέξυπνο σε στρατηγική πολέμου Άντριου «Έντερ» Γουίγκιν, ο οποίος ξεχωρίζει και εκπαιδεύεται για να ηγηθεί μιας μονάδας κρούσης εναντίον φονικά απειλητικών εξωγήινων, δείχνει ενδιαφέρον, καθώς οι συναισθηματικές του εκκρεμότητες σε συνδυασμό με τη μυστηριώδη φύση του εχθρού διαφέρουν από τη συνηθισμένη στρατιωτική περιπέτεια. Η προετοιμασία στον διαστημικό σταθμό, ωστόσο, είναι μονότονη, η συνέχεια αναμενόμενη και το φινάλε, προβληματικό. Είναι σαφές πως υπόσχεται συνέχεια, αν και αμφίβολη με τις μέχρι τώρα εισπρακτικές επιδόσεις του Ender’s Game. Ο Άζα Μπάτερφιλντ του Hugo είναι στιβαρός τεχνίτης, παρά το ισχνόν του δέμας, τα κορίτσια της ταινίας (η συμπολεμίστρια Χέιλι Στάνφελντ και η αδελφή του Αμπιγκέιλ Μπρέσλιν) δεν παρουσιάζουν τίποτα παραπάνω από μια ανησυχία και οι βετεράνοι Χάρισον Φορντ και Μπεν Κίνγκσλεϊ κάνουν το καθήκον τους.