Εν αγνοία του Τεντέν, στα σπλάχνα της κρύβεται μια περγαμηνή που αποτελεί το πρώτο απ’ τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στην ανακάλυψη του ανεκτίμητου θησαυρού του Κόκκινου Ράκαμ, ενός θρυλικού κουρσάρου που σκορπούσε τον τρόμο στην εποχή του. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο διαβολικός Σακχαρίν, ο οποίος θα επιχειρήσει να βγάλει απ’ τη μέση τον Τεντέν, γεγονός που θα οδηγήσει τον τελευταίο σε μια ανεπανάληπτη όσο και ριψοκίνδυνη περιπλάνηση στα πέρατα του κόσμου, με μοναδική συντροφιά του τον θαλασσοδαρμένο φίλο του Καπετάνιο Χάντοκ και τον πιστό του σκύλο Μιλού, ένα πανέξυπνο λευκό φοξ τεριέ...

Εντελώς τυχαία, ένας Γάλλος κριτικός επισήμανε στον Στίβεν Σπίλμπεργκ πως οι Κυνηγοί της χαμένης κιβωτού απέτειναν προφανή φόρο τιμής στον Τεν Τεν. Αργότερα, ο δημιουργός του θρυλικού ήρωα, ο κομίστας Ερζέ, παραδέχτηκε πως ο Σπίλμπεργκ ήταν ο ιδανικός σκηνοθέτης για να μεταφέρει την τυχοδιωκτική φιλομάθεια του μικρού ρεπόρτερ στη μεγάλη οθόνη. Πολλά χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, τη συνδρομή της τεχνικής performance capture, και τον Πίτερ Τζάκσον στην παραγωγή, οι δυο συγγενείς κόσμοι βρήκαν στέγη στο βρετανικό ιδίωμα και ο Τεν Τεν παντρεύτηκε επίσημα τον Ιντιάνα σ’ ένα animation δράσης και χαρακτήρων που καλωσορίζει τον αεικίνητο πιτσιρικά σ’ ένα γοητευτικό, παλιομοδίτικο λούνα παρκ.

Ο Σπίλμπεργκ δεν μεγάλωσε με τον Τεν Τεν, αλλά στοιχηματίζω πως θα δοκίμασε μεγάλη έκπληξη όταν όψιμα ανακάλυψε πόσες είναι οι ομοιότητες με τον δικό του Ιντιάνα Τζόουνς. Χωρίς την επίβλεψη και την εμψύχωση του Τζορτζ Λούκας, ο Σπίλμπεργκ, μαζί με τον Πίτερ Τζάκσον, κατάφερε να μην προδώσει τα χαρακτηριστικά, τα ιδανικά και τις ανησυχίες του Τεν Τεν, τουλάχιστον ως ένα σημείο. Προσαρμόζοντας τη δράση στην Αγγλία, το φιλμ ξεκινάει με περίτεχνους τίτλους που παραπέμπουν σε άλλη εποχή, με μουσική του Τζον Γουίλιαμς που διατηρεί κλασική υφή, λεπτότητα στο μοντάζ και ταυτόχρονα γρήγορες μεταβάσεις που προδικάζουν έντονη πλοκή. Ένας πλανόδιος που θυμίζει έντονα τη φιγούρα του Ερζέ φιλοτεχνεί το πορτρέτο του Τεν Τεν (ενός πιτσιρικά που δουλεύει μόνος του ως ερευνητής/δημοσιογράφος στο σπίτι του, χωρίς να οφείλει να παραδώσει τα ρεπορτάζ του σ’ ένα συγκεκριμένο έντυπο, όπως και στα κόμικ) και σε λίγα λεπτά δίνεται το σύνθημα για μια πλοκή που εισάγει τους καλούς και τους κακούς.

Ο Σπίλμπεργκ είναι ο auteur με τη μεγαλύτερη έκθεση, προσβασιμότητα κι ευκρίνεια. Είναι πασιφανές πως οι ταινίες του χωρίζονται στις «παιδικές» και τις «ευγενείς». Ελάχιστες φορές αποτυγχάνει στις πρώτες, περισσότερες τρώει τα μούτρα του στα δύσκολα. Ο Τεν Τεν ανήκει στην πρώτη κατηγορία, χωρίς αμφιβολία. Το αγόρι που βρίσκεται στον γκρεμό και προσπαθεί να κατανικήσει τους φόβους του, ο ίδιος ο Σπίλμπεργκ δηλαδή, είναι εδώ. Ταξιδεύει στις 7 θάλασσες, σε μέρη μακρινά κι επικίνδυνα, συναντά πονηρούς και σκοτεινούς τύπους και κρατά την ψυχραιμία του, με οδηγό την αποφασιστικότητα, την πυγμή και την τόλμη του. Ο Τεν Τεν, ένας χαρακτήρας συμπαθέστατος, αλλά αμβλύς και μονοκόμματος, ορίζεται από τους γύρω του - έτσι σχεδιάστηκε και με αυτόν τον τρόπο δεν έχει φθαρεί σε τόσες συνέχειες. Γι’ αυτόν το λόγο, οι σύντροφοί του είναι πιο ενδιαφέροντες στην ταινία, ειδικά ο Κάπτεν Χάντοκ, ερμηνευμένος απ’ τον βετεράνο της κεκαλυμμένης performance Άντι Σέρκις (το Γκόλουμ απ’ τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών). Όντας αιώνιο παιδί, ο Αμερικανός σκηνοθέτης θέλει να αρέσει και ν’ αγαπηθεί απ’ το μεγάλο κοινό, να το κατακτήσει πάση θυσία. Επομένως, εύκολα παρασύρεται στον μηχανισμό της αφήγησης με αποκλειστικό γνώμονα την ικανοποίηση της παιδικής πλευράς του θεατή, και φυσικά των παιδιών, που είναι οι φυσικοί αποδέκτες του έργου του. Στο Μυστικό του Μονόκερου για πρώτη φορά η μέχρι τούδε παγωμένη κίνηση του performance capture αναπνέει με χάρη, το τρισδιάστατο δεν ενοχλεί καθόλου και τουλάχιστον μια σκηνή, το καταπληκτικό μονοπλάνο της καταδίωξης στην επινοημένη πόλη του Μαρόκου, Μπαγκάρ, δείχνει πόσο υπέροχα μπορεί να λειτουργήσει μια παραμυθένια φαντασία με γούστο, φινέτσα και λεπτότητα - σε αντίθεση με τη χοντροκομμένη επιθετικότητα άλλων κινουμένων σχεδίων.