Σε μια από τις καλύτερες ταινίες που θα δείτε αυτό το καλοκαίρι στην Αθήνα, ο πρωτάρης Ροντρίγκο Πλα σκηνοθετεί ένα καταπληκτικό σενάριο για το σύγχρονο Μεξικό των δύο ταχυτήτων, από τη μέσα πλευρά του φόβου και της προκατάληψης. Τρία παιδιά πραγματοποιούν ένοπλη ληστεία σε μια προστατευμένη περιοχή, μια ιδιωτική ζώνη κατοικιών που φρουρείται. Μια γηραιά κυρία δολοφονείται και ένα από τα ανήλικα παιδιά διαφεύγει και κρύβεται σε ένα υπόγειο. Ένας συνομήλικός του θα τον ανακαλύψει και θα αποφασίσει να τον καλύψει, αναλογιζόμενος για πρώτη φορά, στην επέτειο των 16 χρόνων του, πως κανένα προνόμιο δεν αντισταθμίζει την ανθρώπινη ζωή. Το Βατικανό των προνομιούχων μάχεται για την αυτοδιάθεσή του απέναντι στη διαφθορά και στην ανικανότητα της επίσημης αστυνομίας και παίρνει το νόμο στα χέρια μετά το πρώτο σοκ και τον πανικό. Εξαπολύουν κυνηγητό στα τυφλά και αναπαράγουν τα δολοφονικά ένστικτα που προσπάθησαν να αποφύγουν όταν αποφάσισαν να εγείρουν τείχη για να αποφύγουν την εγκληματικότητα. Ένα πρώτης τάξεως τέχνασμα, η προνομιούχος κοινότητα στη καρδιά μιας προβληματικής κοινωνίας, λειτουργεί εντυπωσιακά για να εκτεθούν, μέσα από τους κατοίκους, η αντίθεση ενστίκτων-θεωρίας, βρόμικου ρεαλισμού-φασίζουσας ολιγαρχίας των διανοούμενων «συγκλητικών» της γειτονιάς, αλλά και η αναπάντεχη αντίδραση ενός εφήβου που συνειδητοποιεί, στις παρυφές της ανδροποίησής του, πως προτιμά την κανονική ζωή εκεί έξω, παρά το κολέγιο των επιλεγμένων εντυπώσεων, το σύγχρονο Truman Show που απαγορεύει τη βιωματική γνώση με αντάλλαγμα την παρατεταμένη, εύθραυστη και ψευδή γονεϊκή φτερούγα. Παρά τις σχηματικότητες προς το φινάλε, η δύναμη της ταινίας και η αναμφισβήτητη τεχνική της την κατατάσσουν στα πιο ολοκληρωμένα έργα από τη Λατινική Αμερική που είδα εδώ και πολύ καιρό, και μάλιστα χωρίς επίφαση καλλιτεχνικότητας.