Ο Πιερ είναι παντρεμένος εδώ και 15 χρόνια με δύο παιδιά. Αγαπά τη γυναίκα του και είναι ένας πολύ αφοσιωμένος πατέρας. Γενικά είναι πανευτυχής... Μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει την Ελζά. Κουβεντιάζουν, γελούν και περνάνε καλά με έναν πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο. Δύο βδομάδες αργότερα, συναντιούνται ξανά, εντελώς τυχαία. Η ίδια αμοιβαία έλξη που ένιωθαν στην αρχή, παραμένει εξίσου ισχυρή. Η Ελζά από τη μεριά της έχει έναν απαράβατο κανόνα: «Ποτέ μη μπλέκεις με παντρεμένους» και ο Πιέρ, την ίδια στιγμή, είναι βέβαιος πως θέλει να παραμείνει πιστός στη γυναίκα του. Έτσι, αποφασίζουν από κοινού να τραβήξει ο καθένας το δικό του δρόμο, χωρίς να ανταλλάξουν τηλέφωνα, προτιμώντας να αφήσουν τη ζωή να τα φέρει όπως θέλει εκείνη. Όσο όμως η λεπτή γραμμή, ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά συνέβη και σ' αυτό που φαντάστηκαν οι δυο ότι είχε συμβεί, λεπταίνει, η φαντασία τους αρχίζει να μπλέκεται με την πραγματικότητα.


Και στις ερωτικές σκηνές, που συμβαίνουν στο κινηματογραφικό σύμπαν της σύμπτωσης και του "αν" (μιας ρομαντικής προβληματικής που είδαμε με παρόμοια δεξιοτεχνία από τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη), η Λίζα Αζουέλος δεν θέλησε να απογοητεύσει τους θεατές και έφερε κοντά το ζευγάρι, έστω και αν μετά από λίγο συνειδητοποιούσαν πως η σχέση τους δεν θα έχει το μέλλον που υπόσχεται η έλξη τους. Η σκηνοθέτης Λίζα Αζουέλος, κόρη της θρυλικής Μαρί Λαφορέ, γνωρίζει το είδος και προσέχει τις λεπτομέρειες, έχοντας χτίσει τη γερή άμυνα των χαρακτήρων, μια αντίσταση ικανή να τους οχυρώσει πίσω από τις θεωρίες τους: Ο Πιέρ δεν παύει να αγαπάει τη γυναίκα του και να αναγνωρίζει πως η ζωή του μαζί της τον καλύπτει, και η Ελζά, για την οποία "οι παντρεμένοι δεν έχουν πέος", καταλαβαίνει απόλυτα πως η ολοκλήρωση μπορεί να υπονομεύσει την ευτυχία, μιας και το αίσθημα είναι εξίσου σπάνιο με την ευτυχισμένη σχέση. Αυτό δε σημαίνει πως η ερωτική εκκρεμότητα είναι αρκετή για να γεμίσει ακριβώς μιάμιση ώρα, αλλά στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας, το ενήλικο κοινό θα δει αλήθειες σε glossy πακετάρισμα, και, σχεδόν, θα αποδεχθεί την χημεία ανάμεσα στην πάντα φορτισμένη Σοφί Μαρσό και τον πάντα συμπαθή, στεγνό (τοπ ποινικολόγο είναι στην ταινία) Φρανσουά Κλυζέ.