Συνεχίζοντας τις σοφιστικέ του κωμωδίες, ο Αλμπέρ Ντιποντέλ, που πρέπει να έχει δει πολύ Πρέστον Στάρτζες και να αγαπά ιδιαίτερα τον Αλέν Ρενέ, σατιρίζει τη στρεβλή διατύπωση του πολιτικού σκηνικού με ήρωα έναν υποψήφιο Πρόεδρο της Γαλλίας που προαλείφεται, από την πλούσια μητέρα και το κόμμα, για τη νίκη. Ο επόμενος αρχηγός, ωστόσο, πέφτει θύμα σκευωρίας, την οποία και ξεσκεπάζει με αυτοσυγκέντρωση Σέρλοκ μια υποβαθμισμένη στο ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ πολιτική δημοσιογράφος και ο παντογνώστης εικονολήπτης της.

 

Πολλά, πάρα πολλά κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται και διά της δραματικής φάρσας παρεξηγήσεων, ακόμη και με το αρχαίο κόλπο των χαμένων στη γέννα (ας μην μπω σε λεπτομέρειες)· ο Ντιποντέλ άλλοτε πυκνώνει νευρικά την πλοκή και κρατά το ενδιαφέρον με έξυπνη γραφή και γοργή αφήγηση κι άλλοτε γλιστρά στη μελό και έμμεσα διδακτική επιφάνεια της κατασκευής του. Πειστικά εκνευριστική η Σεσίλ ντε Φρανς.