Ξεκινώντας από ένα γνωμικό, σύμφωνα με το οποίο οι λαϊκοί μύθοι κάθε περιοχής εκφράζουν ουσιαστικά μια σειρά από αλήθειες, παρακολουθούμε οκτώ από αυτούς, βασισμένους σε προκαταλήψεις και ηθικά διδάγματα που προέκυψαν από διαφορετικές κουλτούρες στο πέρασμα των αιώνων. Χάρη στο ετερόκλητο των ιστοριών υπάρχει το ενδιαφέρον του πώς διαφορετικές κουλτούρες αντιλαμβάνονται την έννοια του κακού, κάνοντας τις περισσότερες ιστορίες αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσες, στο σύνολό του όμως το πρότζεκτ μοιάζει με πακέτο προτάσεων ενός φεστιβάλ, καθώς είναι αδύνατο να υπάρξει βάσιμη σύνδεση ανάμεσα στο υλικό.

 

Οι οκτώ σκηνοθέτες (μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Βεσλεμές, που διηγείται τον μύθο του καλικάντζαρου) μοιάζουν να παραδίδουν δείγματα σε εταιρεία παραγωγής για να τα αναπτύξουν σε μεγάλου μήκους ταινίες στο μέλλον και, πέρα από τον σεβασμό στο φολκλόρ, δεν φαίνεται να έχουν δουλέψει με βάση το κοινό αποτέλεσμα, ζητώντας από τον θεατή στη θέση να κρίνει αποσπασματικά, σαν να επιλέγει τον καλύτερο σε εναν άτυπο διαγωνισμό.