Αμέτρητες οι κινηματογραφικές αφηγήσεις σύγχρονων γυναικών που προσπαθούν να συνδυάσουν καριέρα με προσωπική ζωή, και αλίμονο αν υστερούσαν αριθμητικά, θα σήμαινε ότι το σινεμά δεν συγχρονίζεται με τους καιρούς. Φυσικά, το μοτίβο από μόνο του δεν μπορεί να βγάλει ταινία ή, πιο σωστά, δεν μπορεί να υποστηρίξει ταινία σοβαρή, αν δεν υπάρχει και κάτι για να ειπωθεί κι ένας κινηματογραφικά ενδιαφέρον τρόπος ώστε να (επι)κοινωνηθεί. 

 

Το μόνο που έχει να φέρει το τουρκικό «Hesitation Wound» στο τραπέζι είναι μια παραλλαγή στο παραπάνω μοτίβο. Η κεντρική ηρωίδα προσπαθεί να συνδυάσει προσωπική ζωή όχι με επάγγελμα, αλλά με λειτούργημα. Βλέπεις, η Κανάν είναι δικηγόρος και οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες, όταν κάνουν σωστά τη δουλειά τους κι όταν το κράτος δικαίου λειτουργεί, ενεργούν (και) ως συλλειτουργοί της δικαιοσύνης. Τι γίνεται, όμως, όταν ο θεσμός της δικαιοσύνης βρίσκεται σε κρίση;

 

Η ως άνω παραλλαγή και η προβληματική που γεννά φαντάζουν ενδιαφέρουσες στο χαρτί, στο πανί όμως μεταφράζονται σε τετριμμένες διλημματικές καταστάσεις, στις πιο άνευρες και μακροσκελείς, στο όνομα του ρεαλισμού, σκηνές δικαστηρίου που έχουμε δει εδώ και χρόνια, και σε μια κλιμάκωση που αποκτά την επιθυμητή ένταση μόνο λόγω της προσήλωσης και του έμφυτου μαγνητισμού της πρωταγωνίστριας, Τουλίν Όζεν.