Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Χάρη Ραφτογιάννη κεντρικοί χαρακτήρες είναι ο Μάκης και η Μαρία. Τους χωρίζει ένα τσιμεντένιο «ποτάμι» αλλά και ένας τρόπος ζωής. Ένα τροχαίο θα τους φέρει κοντά σε μια παράδοξη ιστορία αγάπης, ενισχυμένη από τη φωτογραφία της Χριστίνας Μουμούρη, που παραπέμπει αμυδρά στο cinema du look, αλλά στηριγμένη σε ένα σενάριο που, όταν δεν λοξοδρομεί, μοιάζει να κυνηγάει επίμονα την ουρά του, τουλάχιστον μέχρι την αγαπησιάρικη κορύφωσή του. Aναγνωρίζεις, πάντως, την απόπειρα δημιουργίας ενός ιδιαίτερου, τεχνητού φιλμικού σύμπαντος, γλυκαίνεσαι και από τις τρυφερές ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου, αν και κάπως λιγότερο από εκείνη του Χάρη Φραγκούλη που μοιάζει βγαλμένη από άλλο φιλμικό σύμπαν – το υστερικό του Natural Born Killers, ας πούμε.

 

Γενικώς, έχει τις στιγμές του, μας παρακινεί καλοπροαίρετα να κάνουμε το παραπάνω βήμα και να διασχίσουμε ένα ποτάμι αγάπης, αναγνωρίζει και ότι τα nuggets φέρνουν τους ανθρώπους κοντά – άρα πώς να το κακίσεις;