Ένα τρένο καταφθάνει στον σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής πόλης. Αποβιβάζεται μόνο η Αντιγόνη, μια νέα κοπέλα γύρω στα 30. Κανείς δεν την περιμένει, εκτός από έναν γέρο άντρα, που περνάει όλη τη μέρα του στον έρημο σταθμό. Η Αντιγόνη έχει φύγει από την Αθήνα κι έχει επιστρέψει στη γενέθλια πόλη της – και φαίνεται αποφασισμένη να μείνει εκεί. Συναντιέται με την Ελένη, μια φίλη από τα παλιά, πιάνει δουλειά ως καθηγήτρια Αγγλικών στο τοπικό φροντιστήριο, τα φτιάχνει με τον Νίκο, ένα αγόρι νεότερο, όμορφο και ευχάριστα αφελές. Η αναζήτηση της Αντιγόνης για μια απλή ζωή στους ήσυχους δρόμους της μικρής πόλης σταδιακά αποδεικνύεται πιο μπερδεμένη απ' ό,τι είχε φανταστεί. Η σχέση της Ελένης με τον παντρεμένο Νώντα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα για όλους. Σύντομα η Αντιγόνη θα βρεθεί μπλεγμένη σε καταστάσεις που απαιτούν δράση, ενώ οι δυναμικές μεταξύ των χαρακτήρων γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες.

Η ταινία του Γιώργου Σερβετά, που επιλέχθηκε στο πρόγραμμα City to City του Φεστιβάλ Τορόντο 2013, πολύ σωστά επιλέγει την επαρχία για να συμπυκνώσει την επίπτωση της ελληνικής παρακμής στην ψυχή και τη συμπεριφορά. Η περίπτωση της νέας γυναίκας που επιστρέφει από την εποχή της επιθετικής ευδαιμονίας, με μια περηφάνια που ισοφαρίζει την προσωπική της ήττα, συνιστά ένα ανθρώπινο πορτρέτο πρωταγωνιστή εντελώς αντίθετο από τους παθητικούς αναξιοπρεπείς του σινεμά του Οικονομίδη. Η Αντιγόνη δεν δέχεται μύγα στο σπαθί της, αλλά πρέπει να προσαρμοστεί στη γενέθλια πόλη, μια κοινότητα ανδρικής βίας, ιδανικό σκηνικό για γουέστερν και ξεκαθάρισμα λογαριασμών – χωρίς βαρύνουσα σημασία, απλώς σε δουλειά να βρισκόμαστε... Το απρόσωπο, αλλά τόσο οικείο τοπίο περιγράφεται με λεπτομέρεια και οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν με ένταση, ο Γιώργος Σερβετάς σκηνοθετεί με γνώση, αν και το σενάριό του καθυστερεί να φτάσει στην κλιμάκωση.