Η λάθος ιδέα για το τι σημαίνει «καλοκαιρινή κωμωδία» είναι αυτή η αναβίωση του ξεγραμμένου στερεοτύπου του Λατίνου εραστή που σαγηνεύει, κολάζει και στο τέλος εκμεταλλεύεται τη γοητεία του για να ζήσει ανέμελα πλάι σε μεγαλύτερές του και πλούσιες κυρίες που πλήττουν. Φτάνοντας στα -ήντα πλέον, προσπαθεί να μάθει τις οικογενειακές αξίες και μπλέκει σε άνοστες παρεξηγήσεις προσαρμοσμένες στο ταπεραμέντο του Ντερμπέζ, που, όπως βλέπει τα θύματά του ο ήρωας που υποδύεται, έτσι ορέγεται και αυτός την αγκαλιά του μεγάλου αριθμητικά αμερικανικού κοινού. Σε αυτό στοχεύει και η ανώφελη κατά τα άλλα παρουσία της Σάλμα Χάγιεκ, ως μια σύμπραξη δηλαδή του μεξικανικού σινεμά για το κοινό καλό όλων των εμπλεκομένων.