Άκακο, θεωρητικά, διακοσμητικό αντικείμενο μετατρέπεται σε πύλη ανάμεσα στην πραγματικότητα και ένα βιντεοπαιχνίδι, κάτι που βοηθά τον νεαρό πρωταγωνιστή να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που του λείπει για να καλυτερεύσει η ζωή του. Για να συμβεί αυτό, βλέπουμε ένα υβρίδιο επίδειξης διαφόρων ικανοτήτων στις πολεμικές τέχνες, τον χoρό και τα extreme sports από νεαρά άτομα, πράγματα δηλαδή που έχουν μεν ενδιαφέρον αλλά και ελάχιστη σχέση με το σινεμά. Φαίνεται, άλλωστε, από τη μικρή φροντίδα που έχει δoθεί εδώ στα αμιγώς κινηματογραφικά στοιχεία της ιστορίας, αφού η αφήγηση κόβεται σε κάθε ευκαιρία για ένα μικρό δρώμενο, μαχών κυρίως, οι διάλογοι μοιάζουν σαν να γράφτηκαν στο πόδι και οι ηθοποιοί δυσκολεύονται να αποδώσουν έστω και απλές προτάσεις. Πώς, λοιπόν, ένα τέτοιο «μικρό» project φτάνει μέχρι τις αίθουσες; Με το όνομα του Λικ Μπεσόν, που το συναντάμε στο σενάριο, και περισσότερο υπάρχει για να διαφημίσει (και πουλήσει) την ταινία παρά να προσφέρει ουσιαστικά.