Χωρίς να έχει συνταράξει ακριβώς ταμεία και κριτική, το Ο Όλυμπος Έπεσε του 2013 απέκτησε συνέχεια, όπου, αντί του Λευκού Οίκου, διαλύεται το μισό Λονδίνο, απειλούνται οι μεγαλύτεροι ηγέτες του κόσμου και, κατ' επέκταση, ο δυτικός πολιτισμός οδεύει προς κατάρρευση. Η ταινία του Ιρανού Μπαμπάκ Νατζάφι ποντάρει στον φόβο ενός γεγονότος που παραλίγο να προβλέψει –καθώς, αρχικά, ήταν να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2015, έναν μήνα πριν από τη μαύρη νύχτα στο Παρίσι–, την παράλληλη και πολυμέτωπη επίθεση ενάντια σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.

 

Οι επιθέσεις στο Παρίσι, πάντως, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που συμβαίνει εδώ, όπου οι βασικοί θεσμοί της πόλης έχουν κατακλυστεί καιρό πριν από τρομοκράτες που λειτουργούν εντός του συστήματος και την κρίσιμη στιγμή μοιάζουν να βρίσκονται παντού σε ένα αδιανόητα οργανωμένο και μεγαλεπήβολο σχέδιο. Εναντίον αυτής της μυθικής αποστολής, ατσαλάκωτος και αποφασιστικός, ο Μπάτλερ στοιβάζει αμέτρητα πτώματα και σε μια αλά Λίαμ Νίσον εμφάνιση προστατεύει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σαν παιδί του – αυτό που διόλου συμπτωματικά περιμένει να γεννηθεί. Στηρίζει και στηρίζεται παράλληλα από τις καλογυρισμένες σκηνές δράσης, όμως συμμετέχει κι αυτός, όπως και όλο το βασικό καστ, σε μια σειρά κωμικών διαλόγων γύρω από την τρομοκρατία, για την οποία μοιάζουν να ευθύνονται όλοι, πλην της Δύσης.