Αμφιταλαντευόμενο ανάμεσα σε μελέτη για την κρίση ηλικίας των σαραντάρηδων και σε οικογενειακό θρίλερ, βασισμένο σε βιβλίο της πολύ πετυχημένης δημοσιογράφου και συγγραφέως Tatiana de Rosnay, το φιλμ του Φρανσουά Φαβρά που είδαμε και στο πρόσφατο Γαλλόφωνο Φεστιβάλ ξετυλίγει κάπως αργά μια ιστορία μυστηρίου βασισμένη σε παιδικές αναμνήσεις, φλασμπάκ από ένα όχι και τόσο ειδυλλιακό τοπίο. Η υπόθεση κινείται χάρη στην περιέργεια του Αντουάν, που στα 40 του βλέπει τη γυναίκα του να τον χωρίζει και τη δουλειά του να μην πηγαίνει ιδιαίτερα καλά και προσπαθεί να βρει καταφύγιο στο μέρος όπου η οικογένειά του παραθέριζε πριν από 30 χρόνια περίπου. Οι αλλαγές στη ζωή του, η μεγαλύτερη ευθύνη που έχει πλέον για τις 2 κόρες του και τα αναπάντητα ερωτήματα προς τον ψυχολόγο του για τη διστακτική συμπεριφορά του ταΐζουν αυτή την περιέργεια που καταλήγει σε μια ερασιτεχνική έρευνα για τον θάνατο της μητέρας του, παρά τις συμβουλή της υπόλοιπης οικογένειά να μην χάνει τον χρόνο του. Το μυστήριο περνάει σε δεύτερη μοίρα, αφού ο Φαβρά ενδιαφέρεται περισσότερο για τις αντιδράσεις που επιφέρει η κάθε αποκάλυψη παρά για την ίδια την αποκάλυψη, προσθέτει και μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία στους δευτερεύοντες χαρακτήρες και τα πάει περίφημα στο ανθρώπινο κομμάτι της ιστορίας του που τον ενδιαφέρει πολύ περισσότερο, και μάλιστα τόσο, ώστε να κάνει τα στραβά μάτια σε κάποιες κραυγαλέες σεναριακές ασυνέχειες.