Δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ, 1942. Η περιοχή είναι υπό γερμανική κατοχή και οι ντόπιοι αντιστασιακοί εμπλέκονται μια βίαιη εκστρατεία αντίστασης.

 

Ένα τρένο εκτροχιάζεται κοντά στο χωριό στο οποίο κατοικεί ο Σισένια, ένας εργαζόμενος στον σιδηρόδρομο, με την οικογένειά του. Αν και αθώος, συλλαμβάνεται μαζί με άλλους σαμποτέρ, αλλά την τελευταία στιγμή ένας Γερμανός αξιωματούχος αποφασίζει να τον αφήσει ελεύθερο.

 

Οι φήμες ότι ο Σισένια έγινε προδότης κυκλοφορούν γρήγορα και οι αντάρτες Μπούροφ και Βόιτικ φτάνουν από το δάσος για να πάρουν εκδίκηση.

 

Καθώς οι αντάρτες οδηγούν το θύμα τους στο δάσος πέφτουν σε ενέδρα και ο Σισένια μένει μόνος με τον τραυματισμένο εχθρό του. Βαθιά στο δάσος, εκεί όπου δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί, εκεί που η γραμμή μεταξύ προδοσίας και ηρωισμού είναι πολύ λεπτή, ο Σισένια αναγκάζεται να πάρει μια ηθική απόφαση σε ανήθικες καταστάσεις.

 

Η προηγούμενη ταινία του ντοκιμαντερίστα Σεργκέι Λόζνιτσα, το My Joy, ήταν από τις αρτιότερες ταινίες που είδα τελευταία σε φεστιβάλ και που δυστυχώς δεν είδαμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες.

 

Το Πρόσωπο της Ομίχλης, που προβλήθηκε και αυτό στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, είναι μια σφιχτή ιστορία με πιο οικονομική σκηνοθεσία, επίμονη και ατμοσφαιρική, με ενδιαφέρουσα τροπή και μια ανατροπή-κλειδί που τεκμηριώνεται σεναριακά.