Ο Ντέιβ Φράνκο συμμετείχε σε πολλά projects του υπερπαραγωγικού αδερφού του Τζέιμς μέχρι να έρθει η ώρα για την πρώτη αμιγώς προσωπική του δουλειά, ένα παλιομοδίτικο θρίλερ που λαμβάνει χώρα σε απομονωμένο χώρο. Συγκεκριμένα σε μια υπέροχη βίλα χτισμένη σε βράχο που χρησιμοποιείται για να ομορφαίνει τα Σαββατοκύριακα νέων πετυχημένων αστών, αποφορτίζοντάς τους από το ρυθμό της πόλης.

 

Τυπικό παράδειγμα αυτών είναι δύο νεαρά ζευγάρια που θέλουν να γιορτάσουν σε εκείνο το μέρος την πρόοδο της εταιρείας τους, πέφτοντας στην αρχή πάνω σε έναν ανοιχτά ρατσιστή επιστάτη, με την ελπίδα πως αυτό είναι το τελευταίο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.

 

Προκύπτουν όμως περισσότερα, και κυρίως μέσα από αυτούς. Ο Φράνκο αποφεύγει στρατηγικά οτιδήποτε παραπέμπει σε jump scare και δίνει πάρα πολύ χρόνο στα προβλήματα που έχουν μεταξύ τους οι τέσσερις επισκέπτες, ικανά να δημιουργήσουν την απαιτούμενη ένταση, η οποία καταγράφεται μέσα από γωνίες λήψης που υποδηλώνουν μια τρομακτική παρουσία που τους παρατηρεί με οργή, σαν να εκφυλίζουν το υπέροχο τοπίο στο οποίο βρίσκονται.

 

Το τελικό ξεκαθάρισμά του δεν έχει πάντως πρωτοτυπία και προσπαθεί να θυμίσει αντίστοιχες περιπτώσεις ταινιών του παρελθόντος σαν το The Hills Have Eyes, αν και τα τελευταία πέντε λεπτά δίνουν μια διφορούμενη αίσθηση που ακροβατεί ανάμεσα σε μια auteurίστικη δήλωση και στο κλείσιμο του ματιού για ένα σίκουελ.