Οι καταραμένοι έρωτες που γεννιούνται και πεθαίνουν σε χώρους όπου κυριαρχεί ο τζόγος απασχολήσουν στο παρελθόν το σινεμά, ως αγάπες που λειτουργούν σαν προέκταση του τρόπου ζωής των ηρώων τους. Το ντεμπούτο της Μαρί Μονζ ξεκινά χωρίς να χρονοτριβεί με την είσοδο μιας άβγαλτης κοπέλας σε έναν χώρο όπου κερδίζονται και χάνονται περιουσίες, χάρη στο πείσμα και στην εφευρετικότητα ενός άνδρα (ο αεικίνητος Ταχάρ Ραχίμ) που εκφράζει το νέο στοιχείο στη ζωή της. Από εκεί και έπειτα, μοιάζει αρκετά άβολο να παρακολουθείς μια ταινία που μιλά για ανθρώπους που ρισκάρουν τα πάντα στη ζωή τους, αλλά η ίδια η αφήγησή της δεν φαίνεται να παίρνει κάποιο συγκεκριμένο ρίσκο. Η λογική του τζογαδόρου δεν ακτινογραφείται σχεδόν καθόλου, καθώς η ταινία μένει στην επιφάνεια της γοητείας της, και όσα προκύπτουν είναι οι αναμενόμενες εξελίξεις που θα περιμέναμε από ένα διαδικαστικό μελόδραμα.