H εξομολόγηση μιας απιστίας οδηγεί τον πατέρα μιας ναπολιτάνικης οικογένειας στη μόνιμη μετακόμισή του στη Ρώμη και στέκεται αφορμή για ένα ιταλικό κράμα Κράμερ εναντίον Κράμερ και Marriage Story, το οποίο εκθέτει με σαφήνεια την πλευρά κάθε προσώπου του δράματος και επιχειρεί να εξερευνήσει εκείνα τα αφανή στοιχεία που (μπορεί να) κρατούν συνδεδεμένα τα μέλη μιας οικογένειας μετά την οδυνηρή διαδικασία ενός διαζυγίου.

 

Η μη γραμμικότητα της αφήγησης εξυπηρετεί μεν την αποτελεσματικότητα της τελικής ανατροπής, αλλά μάλλον αφαιρεί, αντί να προσθέσει στο (έτσι κι αλλιώς επαρκές) δράμα των ηρώων, όπως αυτό αναδύεται μέσα από τις ρωγμές στις μεταξύ τους ισορροπίες. Το παραβλέπεις, όμως, χάρη σε ένα ιδιοφυές φινάλε, το οποίο έρχεται για να υπογραμμίσει ότι εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για τη δυστυχία μας, αλλά και να γλυκάνει λίγο αυτή την επώδυνη διαπίστωση με έναν φίνο, ιταλιάνικο τρόπο. Μια ευχάριστη έκπληξη.