«Η ζωή δεν έχει ανάγκη εσένα κι εμένα, δεν πεθαίνει με μας», καταλήγει ο μονόλογος περί οντολογικής αλαζονείας στα Αδέσποτα Κορμιά, το ντοκιμαντέρ της Ελίνας Ψύκου, που με την αφίσα του μόνο και πριν καν προβληθεί προκάλεσε έναν βουλευτή, ένα μητροπολίτη, συντηρητικούς και αντιεξουσιαστές, δημιουργώντας τεταμένο πεδίο αντιπαράθεσης έξω από τις αίθουσες του πρόσφατου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και τη βεβαιότητα πως μερικοί, άνδρες στην πλειοψηφία τους, ποσώς ενδιαφέρονται να διαπιστώσουν τι πραγματικά λέει μια ταινία, κάνοντας την πιο απλή κίνηση: παρακολουθώντας την. Και αυτό που λέει είναι πως το σώμα, κυρίως το γυναικείο, είναι, όπως ανέκαθεν υπήρξε, πολιτικό, ένα πεδίο αντιπαράθεσης και διεκδίκησης, από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο, με επίγνωση των στερεοτύπων, θέση αλλά και ευήκοα ώτα σε έναν σύγχρονο διάλογο γύρω από την ηθική της επιλογής μέσα στο πλαίσιο των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του φορέα που υποτίθεται πως θα διασφάλιζε τα δικαιώματα, αλλά έχει μεταλλαχθεί στη συλλογική συνείδηση σε οικονομικό concept που αντιμετωπίζει από απόσταση και ψυχρά τα «υποκείμενα» που τη δημιούργησαν και ουσιαστικά την εμπεριέχουν. Ξεκινώντας από τις μαρτυρίες τριών γυναικών, μιας Μαλτέζας που δεν μπορεί να κάνει άμβλωση στην χώρα της και πρέπει να ταξιδέψει στην επίσης πολύ «καθολική» Ιταλία, μια Ιταλίδα που σκέφτεται να κάνεις στην Ελλάδα εξωσωματική γονιμοποίηση και μια Ελληνίδα με τελικό προορισμό την Ελβετία, τη μόνη χώρα που υποστηρίζει την ευθανασία, φιλοξενεί αντίθετες γνώμες και εναλλακτικές απόψεις, συμπληρώνοντας έτσι την εικόνα ενός δυσεπίλυτου κοινωνικού παζλ – ακόμη και κάποιος που ζει κάτω από πέτρα θα καταλάβαινε το πρόβλημα της γυναικείας αυτοδιάθεσης όπως διαμορφώνεται σήμερα. Χωρίς να ξεχνά το background της στη μυθοπλασία, η Ελίνα Ψύκου δημιουργεί αφηγηματικές ανάσες εκεί όπου οι συνεντεύξεις το έχουν ανάγκη (Papa don’t preach, ένα αναπάντεχο ένθετο!), δικαιολογεί το σκεπτικό των συχνών θρησκευτικών αναφορών σε επίπεδο εικόνας και περιεχομένου και αντιμετωπίζει τη διαθεματική της ανάλυση με δημοκρατικότητα, ψυχραιμία και τρυφερή ματιά.