One man show του αγέραστου Μανώλη Γλέζου που γυρνάει σε εκδηλώσεις μνήμης και σχολεία, προσπαθώντας να μεταδώσει μια πολύ απλή σκέψη, πως καμία τιμή προς το πρόσωπό του και καμία αφήγηση των περιπετειών του δεν έχει νόημα αν δεν μεταλαμπαδευτούν οι ιδέες του στη νεότερη γενιά.

 

Απαντώντας ερωτήσεις με ιστορίες που μοιάζουν με παροιμίες, προκαλώντας τον σκηνοθέτη να του εξηγήσει για ποιον λόγο κάνει ντοκιμαντέρ για τον ίδιο και ανατρέχοντας στις σημαντικότερες στιγμές της πολυτάραχης ζωής του, ο Γλέζος βγάζει διαφορετικές και αντικρουόμενες εικόνες, όντας παράλληλα μαχητικός, γραφικός, ξεροκέφαλος, τρυφερός και συγκινητικός, σε μια προσπάθεια να αποδείξει πως δεν θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που κατέβασε τη ναζιστική σημαία ούτε ως εκπρόσωπος ενός συγκεκριμένου κόμματος αλλά ως μια ενσάρκωση της καθημερινής πάλης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 

Ο σκηνοθέτης Ανδρέας Χατζηπατέρας κρατά μια πολύ διακριτική παρουσία με ελάχιστες παρεμβάσεις στο υλικό του, γνωρίζοντας καλά πως ο λόγος του ήρωά του είναι δυνατότερος από κάθε τρικ του μοντάζ.