Όταν η θεατρική σκηνοθέτις Τζανίν (Αμάντα Σέιφριντ) ήταν ακόμα μικρό κορίτσι, ο πατέρας της τής έδενε τα μάτια, την έβαζε να παίρνει πόζες οριακά παρεξηγήσιμες στις οικογενειακές εκδρομές τους και τις βιντεοσκοπούσε. Τις αμήχανες αυτές στιγμές μιας δυσεξήγητης παιδικής ηλικίας ενσωμάτωσε στο δικό του ανέβασμα της Σαλώμης ο μεγάλος της δάσκαλος στον χώρο, ο Τσαρλς. Ο πατέρας και ο μέντορας δεν ζει πια και η Τζανίν, χωρισμένη, με ένα παιδί, καλείται να επιμεληθεί το ίδιο έργο, παρεμβαίνοντας στις σημειώσεις με διορθώσεις που προκαλούν δυσφορία στους συντελεστές και στη χήρα του Τσαρλς, γλιστρώντας σταδιακά σε μια περίεργη ταύτιση με τη γυναίκα που ήθελε να αποκεφαλίσει τον άνδρα που τη μείωνε, για να φιλήσει τα χείλη του μόνο αφού ήταν νεκρός. Επιστρέφοντας στην προσφιλή του εξερεύνηση του ψυχικού τραύματος, ο Καναδός Άτομ Εγκόγιαν διευθύνει ταυτόχρονα δύο έργα στα φιλόδοξα Επτά Πέπλα, ισορροπώντας την εμμονή και το κρεσέντο της γνωστής όπερας με την αφαίρεση που αναγκαστικά συνοδεύει τα βαθιά απωθημένα μιας ολόκληρης ζωής, με αμήχανα περάσματα, αλλά πάντα με ενδιαφέρον και προσήλωση.