Ο Κίμωνας Τσακίρης ολοκληρώνει μια τριλογία γυρισμένη στη Ζαχάρω Ηλείας, που είτε είχε ως αφορμή ένα χιουμοριστικό γεγονός, όπως η εισαγωγή γυναικών από τη Ρωσία με σκοπό τον γάμο, είτε ένα τραγικό, όπως οι πυρκαγιές στην περιοχή το 2007, στο τέλος εξέταζε το ίδιο πράγμα, την αμφίδρομη σχέση μεταξύ πολιτών - πολιτικών.

 

Μακριά από τις απρόσωπες υποσχέσεις και τα ξύλινα λόγια των μεγαλουπόλεων, ο Τσακίρης υπέδειξε με την κάμερά του τον απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η άμεση πελατειακή σχέση ανάμεσα σε ψηφοφόρους και αιρετούς, με την ευθύνη να βαραίνει κυρίως την πρώτη πλευρά που δεν έχει τη μόρφωση και το όραμα να σκεφτεί τη μεγαλύτερη εικόνα.

 

Χωρίς να επεκτείνει τους προβληματισμούς του, ο σκηνοθέτης ξανακάνει το ταξίδι στην επαρχία τη στιγμή που η σχέση την οποία καταγγέλλει γίνεται ακόμα πιο αποκρουστική, κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου, καταγράφοντας την αισθητική της, που θα έκανε οποιονδήποτε ιδεαλιστή να παρατήσει την όποια ενασχόληση με τα κοινά.