Το επικό ταξίδι 7 αντιφρονούντων από ένα σοβιετικό γκουλάγκ όπου κρατούνται το 1942 από το καθεστώς τρόμου του Στάλιν προς τη λίμνη Βαϊκάλη κι από εκεί στην Ινδία μέσω Θιβέτ και Ιμαλαΐων. Διαφορετικές προσωπικότητες που ξεδιπλώνονται κατά τη διάρκεια της μεγάλης διαδρομής στα αχανή τοπία της Σιβηρίας, τις στέπες και τις ερήμους, οι πρωταγωνιστές ταλαιπωρούνται από τις καιρικές συνθήκες, την πείνα και τη δίψα, έχοντας τον νου τους να μη συλληφθούν, καθώς είναι ακόμη σοκαρισμένοι από τον εγκλεισμό τους στο στρατόπεδο. Μαζί τους «κολλάει» και μια νέα κοπέλα, Πολωνέζα, που είδε τους γονείς της να δολοφονούνται και ακολουθεί τους άνδρες προς την ελευθερία. Ο θάνατός της είναι η κορυφαία και πιο συγκινητική στιγμή σε μια ταινία στην οποία ο Πίτερ Γουίαρ, ένας σπουδαίος σκηνοθέτης και αφηγητής διαφορετικών ιστοριών, φαίνεται να έχει χάσει την αιχμή και την πρωτοτυπία που τον χαρακτήριζε στο παρελθόν. Υπέροχα τοπία, φωτογραφημένα ανάλογα, πρωταγωνιστούν στο Way Back, συμπαραγωγός του οποίου είναι, και φαίνεται, το «National Geographic». Βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα που με τη σειρά του βασίζεται σε πραγματική μαρτυρία, το φιλμ είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής στην ανθρώπινη θέληση και το μεγαλείο φύσης, χωρίς να προσθέτει κάτι το ιδιαίτερο στους χαρακτήρες που περπατούν ασταμάτητα. Το Essential Killing του Γιέρζι Σκολιμόφσκι, για παράδειγμα, που είδαμε πρόσφατα στο Φεστιβάλ Βενετίας, μπαίνει βαθύτερα στο ένστικτο της επιβίωσης και δεν μένει στο επίπεδο του travelogue.