Σκοτεινό μελόδραμα με στέρεα και εξακριβωμένη ίντριγκα, μια αληθινή ιστορία από τα βάθη της δανέζικης ιστορίας που ακούγεται ως σαπουνόπερα (μοίρα, έρωτας, τρέλα, διαζύγιο, ανατροπές, πραξικοπήματα και τα παιδιά της βασίλισσας σε εκκρεμότητα) και μοιάζει με υπερπαραγωγή εποχής. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Οι φαν των χολιγουντιανών στάνταρ υψηλής, πλούσιας παραγωγής με ευρωπαϊκή ευαισθησία και θεματολογία (και μάλιστα με τη φιλική αιγίδα του Λαρς φον Τρίερ, φίλου και συνεργάτη του ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Νικολάι Αρσέλ) έχουν μπροστά τους την ταινία της χρονιάς. Υποψήφια για ξενόγλωσσο Όσκαρ, και μάλιστα υπολογίσιμη σε περίπτωση που η Ακαδημία και πάλι λιγοψυχήσει μπροστά στην ασυμβίβαστη μεγαλοσύνη του Μίκαελ Χάνεκε, όπως με τη Λευκή Κορδέλα – διότι, τότε, το αργεντίνικο Μυστικό στα μάτια της έρρεε και άρεσε.