Η φήμη της ταινίας προηγείται της σημασίας της. Ο μεγαλοπαραγωγός Τζόελ Σίλβερ απογοητεύτηκε τόσο πολύ από την τελική μορφή της Εισβολής ώστε φώναξε τα φιλαράκια του, τα αδέλφια (και όχι πια αδελφούς, μετά την αλλαγή φύλου του ενός) Γουατσόφσκι, γνωστούς του από την τριλογία των Matrix, για να συμμαζέψουν το προϊόν του. Το πρόβλημα το έχει ο Σίλβερ, μιας και δεν κατάλαβε πως με τον Χιρσμπίγκελ της Πτώσης και του Πειράματος στο τιμόνι, δεν θα είχε ποτέ στα χέρια του μια περιπέτεια τρόμου αλλά ένα ψυχολογικό θρίλερ με εσωστρέφεια και υποδόριο σασπένς. Οι Γουατσόφσκι δεν τροποποίησαν τον ρου της ιστορίας, ούτε προσέδωσαν το νεύρο που ο παραγωγός επιθυμούσε. Έτσι όπως είναι η Εισβολή, δεν την ξέπλενε ούτε ο Νιαγάρας.

Το θέμα της ταινίας, έτσι όπως πρωτογράφτηκε στη δεκαετία του ‘50, αφορούσε στο φόβο της κομμουνιστικής απειλής, αλλά μπορεί άνετα να προσαρμοστεί σε κάθε φαινόμενο κοινωνικής κρίσης, ερμηνεύοντας την παράνοια και τη συνωμοσιολογία ως σχεδόν πολιτικό σύμπτωμα - μια αόρατη επιδημία που προσωποποιείται για δραματουργικούς λόγους. Το πρώτο και πιο στυλιζαρισμένο φιλμ του Σίγκελ έμοιαζε με δράμα δωματίου και μιλούσε για την εξωγήινη απειλή με μια απαράμιλλη γλαφυρότητα, θέτοντας ανάγλυφα το κυνήγι μαγισσών σε μια καθημερινή τροχιά. Το πολύ πιο τρομακτικό ριμέικ του Κάουφμαν (ακόμη θυμάμαι τον άνθρωπο που είναι κολλημένος με ένα σκύλο από τη γλώσσα) ήταν σπόρος της συγκεχυμένης εποχής που ακολούθησε τους πολέμους και την πολιτική ρευστότητα των '70s.

Στην Εισβολήτου 2007, οι εξωγήινοι παραμένουν, τα ανθρωπάκια-παπαγαλάκια υφίστανται, και μια ατρόμητη μάνα παλεύει εναντίον των μίντια, της αστυνομίας, των φίλων και συνεργατών της, όλων possessed από ένα ιό που τρυπάει το δέρμα και ακυρώνει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια της παγκοσμιοποίησης, της ομοιόμορφης συμπεριφοράς; Το παιδί είναι το μέλλον, καθώς ο γιος της είναι άνοσος και προβάλλει ως ασπίδα ασφαλείας στην πανταχόθεν διάβρωση. Ποιο είναι το σχέδιο; Γιατί δεν έχουν αλλάξει οι εξωγήινοι από το σενάριο, από τη στιγμή που έχουν περάσει 50 χρόνια από την πρώτη δημοσίευση του βιβλίου και η γη είναι παρασάγγας πιο απειλητική για τους κατοίκους της σε σχέση με τα πράσινα ανθρωπάκια και τους Αρειανούς; Τουλάχιστον, ο Πόλεμος των Κόσμωνδικαιολογούσε τη μεταφορά ενός παλιωμένου μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας με την εφαρμογή της εντυπωσιακής σπιλμπεργκικής τεχνικής και της νεότατης τεχνολογίας. Ο Χιρσμπίγκελ δεν επιχειρεί καν κάτι κρυπτικό ή υπαινικτικό. Η δική του (τρόπος του λέγειν) εκδοχή είναι πιο mainstream και πιο άτολμη κι από ντεμπούτο ρουτινιάρη παραγγελιοδόχου, κι ενώ δεν είναι χάλια, δεν προσθέτει τίποτε στην ιστορία, δεν εξελίσσει καθόλου τους χαρακτήρες, και δεν φέρνει τίποτε καινούριο στην ατμόσφαιρα και το στυλ των δυο προηγούμενων - για να είμαστε ειλικρινείς, δεν διαθέτει ούτε ατμόσφαιρα ούτε στυλ. Με δεδομένη την εισβολή, δεν απειλεί, ούτε φοβίζει.

Ο ρόλος του Κρεγκ είναι σχετικά περιορισμένος και όλο το βάρος πέφτει στο εξακολουθητικά ανέκφραστο πρόσωπο της Νικόλ Κίντμαν, η οποία εξελίσσεται σε λαιμητόμος των ταινιών στις οποίες πρωταγωνιστεί. Δεν μπορεί πλέον να παραδώσει στην κάμερα βασικά συναισθήματα, με συνέπεια τα πιο λεπτά και απαιτητικά στρώματα να μην εγγράφονται καθόλου στο πανί. Ένας πιο τολμηρός σκηνοθέτης θα την είχε απολύσει, αλλά στην περίπτωση της Εισβολής ο παραγωγός δεν είχε τα κότσια να τα βάλει με τη βασική του επένδυση, γι' αυτό και απέλυσε τον εισαγόμενο σκηνοθέτη.