Μια ανούσια κωμωδία κοριτσίστικου συντηρητισμού εξελίσσεται σε εξαιρετικά επώδυνη προπαγανδιστική φάρσα. Εντάξει, είναι γνωστό πως ένα σεβαστό κομμάτι της αμερικανικής παραγωγής κομεντί βασίζεται στην ιδέα του γάμου και της τελετουργίας γύρω από το μεγάλο γεγονός. Στις ευτυχείς περιπτώσεις, όπως ο Γάμος του Καλύτερού μου Φίλου, ωραίος διάλογος, ενέσεις πρωτοτυπίας και γερές ερμηνείες ανανεώνουν το ενδιαφέρον και κάνουν τη σεμνή τελετή αξιομνημόνευτη, ικανή να αντέξει ακόμη και στα μάτια αυτών που δεν αντέχουν τα ίδια και τα ίδια. Στα 27 Φορέματα μια συμπαθής κοπέλα υπέφερε μια ζωή βλέποντας το τρένο να περνά και να την προσπερνά - ένα μικρό δράμα στην καρδιά του εμπορικού κτήνους. Διότι, η βιομηχανοποίηση του γάμου στο σινεμά έχει πάρει σαχλές διαστάσεις που ξεφεύγουν από το αμιγώς κινηματογραφικό είδος. Οι σχετικές κομεντί δεν μπαίνουν στην κατηγορία της φθοράς, όπως άλλοτε τα μιούζικαλ και τα γουέστερν, αλλά στη διαιώνιση μιας κοινωνικής σύμβασης. Οι Νύφες σε Πόλεμο εκπροσωπούν ακριβώς αυτό που ακροθιγώς προσπαθούν να σατιρίσουν. Η Λιβ και η Έμα είναι φίλες από μικρές και ονειρεύονται να παντρευτούν την ίδια μέρα, με διαφορά ωρών, και να είναι η μια παράνυφος στο γάμο της άλλης. Από ένα λάθος προγραμματισμού υπάρχει μόνο μία θέση κενή στο αγαπημένο τους ξενοδοχείο, το Πλάζα στη Νέα Υόρκη, και ξεκινάει μια άνευ προηγουμένου φαγωμάρα, στα όρια του εξευτελισμού και της εξόντωσης. Για πρώτη φορά η υποχωρητική Έμα θέλει να γίνει το δικό της και δεν λέει να δώσει τη θέση της στην αυταρχική και κακομαθημένη Λιβ. Φυσικά, αν ήταν πραγματικές, καρδιακές φίλες, θα είχαν βρει μια λύση και δεν θα υπήρχε ταινία. Μπροστά στον τέλειο γάμο, στην τέλεια τοποθεσία, σχετικά σύντομα (για να μη λακίσει ο σπάνιος γαμπρός) φιλία και σχέση ετών πάει περίπατο. Χωρίς να υπάρχει αφορμή στους χαρακτήρες, πέρα από το σχηματικό ορισμό της διαφοράς τους (η bossy και η καλοκάγαθη, ως μέρη μιας ταιριαστής δυάδας κοριτσιών), το έδαφος της σχέσης τους αποδεικνύεται σαθρό και θριαμβεύει το ιδανικό του μεγαλειώδους γάμου. Τέτοια απελπισία δεν έχω δει σε γυναίκες, χωρίς ουσιαστική ανατροπή, χωρίς αξιόλογα αστεία, χωρίς σάτιρα και φρεσκάδα. Συγκρινόμενο, το Pretty Woman θα έπρεπε να πάρει Νόμπελ, κι ας είχε ακούσει τα εξ αμάξης όταν βγήκε στις αίθουσες. Οι Νύφες σε Πόλεμο συντηρούν μέσω της αμοιβαίας υποχώρησης των πρωταγωνιστριών τους την απαίσια ιδέα πως δυο κορίτσια που δεν είναι καν εγκλωβισμένα σε γαλαζοαίματη οικογένεια οφείλουν να βρουν ανώδυνους συζύγους και να ξοδέψουν μια περιουσία για να εκπληρώσουν ένα περαστικό παιδικό τους όνειρο, μόνο και μόνο για να ξεκινήσουν με παιάνες την επίσημη ζωή τους ως φαιδρές σουσούδες της καλής κοινωνίας. Οι παλιές ιδιοφυείς κομεντί, κυρίως της δεκαετίας του ’30, είχαν στηθεί όλες πάνω στη βιτριολική αποδόμηση αυτής της φαυλότητας και, 70 χρόνια αργότερα, η Κέιτ Χάντσον πάει να κάνει καριέρα στα ρημάδια ενός μπριλάντε είδους.