Σε παραγωγή του ανανεωτή της αμερικανικής κωμωδίας Τζαντ Άπατοου (γυμνοί άνδρες, ευαίσθητα ρεζιλίκια, σύγχρονοι χαρακτήρες που εξελίσσονται), το Όταν με Παράτησε η Σάρα επίσης διαφέρει από αντίστοιχες χοντροκομμένες γελοιότητες που κανονικά έχουν θέση μόνο σε DVD με συντροφιά μπίρας και τσιπς, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η ισορροπία κομεντί με γέλιο δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη.

Η υπόθεση είναι απλή: Ένας ανερχόμενος συνθέτης τηλεοπτικών σειρών δεν μπορεί να ξεπεράσει το χωρισμό του με τη σταρ του σίριαλ, στο οποίο τη γνώρισε. Εκείνη του ομολογεί πως τα έχει με κάποιον άλλον, έναν ποζάτο ροκ Άγγλο τραγουδιστή (πολύ καλός ο κωμικός και παρουσιαστής Ράσελ Μπραντ). Ο ερωτοχτυπημένος Πίτερ την ακολουθεί ως τη Χαβάη και ενώ όλοι περνάνε ζάχαρη, ο καημένος θρηνεί την απόρριψη και κάνει τα πάντα για να αποσπάσει την προσοχή της, θεωρώντας πως αν της μεταδώσει την αγάπη που ακόμη νιώθει, εκείνη θα θυμηθεί τι έχασε.

Όπως συμβαίνει στις ταινίες που υπογράφει ο Άπατοου, το ταλέντο του να αφουγκράζεται την ανδρική ψυχοσύνθεση με απτά παραδείγματα του δίνει πόντους έναντι άλλων που θεωρούν δεδομένη τη γουρουνίσια συμπεριφορά και ανακυκλώνουν κλισέ με μπακαλίστικη λογική. Στη συγκεκριμένη ταινία, το προτέρημα αυτό καθυστερεί την πλοκή, καθώς ο Πίτερ γκρινιάζει και μυξοκλαίει παραπάνω από ό,τι μπορεί να αντέξει ακόμη και κάποιος που έχει βρεθεί μπροστά στο δυσάρεστο φάσμα της ψυχρολουσίας. Τα κωμικά ευρήματα είναι καλά, αλλά όχι πολλά, και οι ομοιότητες με το Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη (μια ταινία που δεν είχα «πιάσει» με την πρώτη, και που ενισχύει την ιδιοφυιή σύλληψη και εκτέλεσή της με πολλαπλές θεάσεις) δεν ευνοούν τη Σάρα, μια εξίσου συμφεροντολόγα αλλά όχι και τόσο πολύπλοκη γυναικεία προσωπικότητα.