Βασισμένο σε μια ιδέα του (ανήσυχου, όπως αποδεικνύεται) Στιβ Μάρτιν, το πολιτικό θρίλερ Παιχνίδι Θανάτου συμπληρώνει την αμηχανία της καλλιτεχνικής Αμερικής μπροστά στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας - οι θεατές δεν έχουν καμία αμφιβολία για το τι θέλουν και κυρίως τι δεν θέλουν να δουν και γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη τους ακόμη και σε καλές ταινίες με αυτό το θέμα. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Σαμίρ Χορν, πρώην αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων του αμερικανικού στρατού. Ένας πράκτορας του FBI, ο Ρόι Κλέιτον, προσπαθεί να διαλευκάνει ύποπτες κινήσεις γύρω από επικείμενες τρομοκρατικές επιθέσεις και συνδέει τον Χορν, αφού τον ανακρίνει, με διακίνηση εκρηκτικών προς ομάδες ισλαμιστών τρομοκρατών. Ο Χορν δραπετεύει με τη βοήθεια ομόθρησκων, βρίσκεται πίσω από βομβιστικές ενέργειες στη Γαλλία και επιστρέφει στις ΗΠΑ, όπου ο Κλέιτον περιμένει συντονισμένες κινήσεις, με αιχμή του δόρατος τον Χορν και τις πολλαπλές διασυνδέσεις του. Οι ικανότητες ενός έμπειρου αξιωματικού, σε συνδυασμό με τα θρησκευτικά του πιστεύω, αποτελούν το πρόσχημα της προκατάληψης προς έναν άνθρωπο που έχει υπηρετήσει την πατρίδα του.

Σε μια εποχή που το να είσαι μωαμεθανός σε κρατικό πόστο ξεπερνάει χωρίς αποδείξεις τις όποιες υποψίες και ισούται με την έσχατη προδοσία, ένας άνδρας κινείται στην κόψη. Ο Χορν προέρχεται από την πλευρά της πίστης του που πρεσβεύει την ειρήνη. Είναι ο κατεξοχήν σύγχρονος ξένος, ένας ισλαμιστής Μάρτιν Λούθερ Κινγκ σε ένα σύμπαν από Μάλκολμ Χ στη γειτονιά του αλλά και φανατικών σταυροφόρων στην άλλη όχθη. Η θέση του δεν είναι μόνο λεπτή: Είναι χαμένος από χέρι. Άρα πρέπει να περιμένει και, στην περίπτωσή του, να προσεύχεται. Σε αυτήν τη φιλειρηνική περιπέτεια, όλα λύνονται μαγικά, σε σημείο που εξαφανίζουν την προβληματική της μέσης οδού, δηλαδή τη θεωρία της λογικής και της κατανόησης. Το πνεύμα της ταινίας είναι ευγενές, η σάρκα όχι και τόσο πρόθυμη να συναρπάσει δραματικά.