Το ισπανικό θρίλερ υπήρξε περιζήτητο μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα, με τους Ισπανούς κινηματογραφιστές να επενδύουν στο είδος και να βγαίνουν κερδισμένοι. Τα τελευταία χρόνια διάγει κρίση, με λιγοστές φωτεινές εξαιρέσεις – κυρίως κάποιες ταινίες του Σορογκόγιεν. Δεν ξέρουμε τι φταίει, σίγουρα κάποιοι  δημιουργοί απορροφήθηκαν από την τηλεόραση ή πήραν μεταγραφή στις αγγλοσαξονικές χώρες και έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους, ενδέχεται να μειώθηκε και η ζήτηση. Πάντως, για εκείνους που θέλουν τα θρίλερ τους να μιλούν την ισπανική, έρχεται για να βοηθήσει την κατάσταση μια άλλη ισπανόφωνη χώρα, η Αργεντινή.

 

Το αργεντίνικο Μυστικό της Μαύρης Βαλίτσας, ξεκινά από έναν απλό, αθώο άνθρωπο που πέφτει θύμα εκβιασμού και εμπλέκεται παρά τη θέλησή του σε κάτι μεγαλύτερο και επικίνδυνο. Παρατηρούμε ότι η ταινία αποκαλείται από ξένα μέσα χιτσκοκική, λόγω αυτού του σεναριακού μοτίβου. Ο όρος φοριέται πολύ και συνήθως χρησιμοποιείται λανθασμένα. Βλέπεις, ο Χίτσκοκ θα έπαιρνε το ίδιο σενάριο και θα εστίαζε στο σασπένς, θα έβρισκε στην ίντριγκα αφορμή για να στήσει βινιέτες αγωνίας, με τον ήρωα να προσπαθεί να διακινήσει τη βαλίτσα και το περιεχόμενό της, χωρίς να τον τσακώσουν. Αντίθετα, η ταινία στηρίζεται στην (υπερφορτωμένη) πλοκή της, επιχειρώντας και καταφέρνοντας να κρατήσει το ενδιαφέρον μας με τους σεναριακούς ελιγμούς και τις ανατροπές της, έστω κι αν μερικές από αυτές θα πετάξουν εκτός κλίματος τον προσεκτικό θεατή, που θα εντοπίσει ανακολουθίες.