Η παιδική ηλικία του Λόρενς Τάλμποτ έλαβε τέλος με τοn θάνατο της μητέρας του. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τον χαμό της και να ξεχάσει όλα όσα ακολούθησαν, εγκαταλείπει την οικογένειά του και για δεκαετίες κόβει κάθε σχέση με το παρελθόν. Όταν η αρραβωνιαστικιά του αδερφού του ζητά τη βοήθειά του προκειμένου να βρεθεί ο καλός της που εξαφανίστηκε, ο Λόρενς αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του και να συνυπάρξει με τον πατέρα του. Αλλά η γενέτειρά του δεν είναι πια η ίδια, καθώς αποτρόπαια εγκλήματα λαμβάνουν χώρα και παντού βασιλεύει ο τρόμος.

Στην προσπάθειά του να βρει τον δολοφόνο του αδερφού του, αλλά και να προστατέψει τη γυναίκα που αγαπά, ο Λόρενς πρέπει να σταματήσει το μακελειό για να κλείσει ο κύκλος του αίματος. Κι ενώ βρίσκεται στα ίχνη του τέρατος που σκορπίζει τον θάνατο, ανακαλύπτει μια πανάρχαια κατάρα, μακάβρια βαριά, που μεταμορφώνει όσους μιαίνονται από αυτήν σε λυκάνθρωπους, όποτε έχει Πανσέληνο. Πλησιάζοντας στην αλήθεια, αποκαλύπτεται μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού του και του παρελθόντος του, την οποία σφραγίζει ένα τρομακτικό πεπρωμένο που δεν μπορούσε ποτέ του να φανταστεί.

Η ταινία είναι ένα αναβαθμισμένο b movie, με υψηλή παραγωγή, splatter προσανατολισμό και ένα βασικό δεύτερο επίπεδο, τη μάχη ανάμεσα στη ζωώδη φύση και την πολιτισμένη πλευρά του ανθρώπου και το δίλημμα που αυτή επιφέρει - αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε και την πατρική αυταρχικότητα. Αλλά και η ίδια η ταινία του Τζόνστον είναι μια μεσαία επιλογή, μεταξύ των στυλιζαρισμένων, πολιτισμένων και εξαιρετικά φροντισμένων παραγωγών των στούντιο του Χόλιγουντ, όπως και ο λιτός, τεχνητός και ξεπερασμένος Λυκάνθρωπος του 1941 με τον Κλοντ Ρέινς του Γουάγκνερ, με διαφορετική κάθαρση, που έτυχε να δω πρόσφατα, και των πιο λερωμένων με αίματα και λάσπη μεταβικτωριανών παραλλαγών που θυμίζουν περισσότερο Αγγλία.

Σε αυτή την ταινία genre για σκληροπυρηνικούς του φανταστικού σινεμά, ο Ντελ Τόρο και ο Χόπκινς, που φαίνεται να διασκεδάζει σε κάποιες πιο χαμηλόφωνες σκηνές με τους πονηρούς φωνητικούς ελιγμούς του, είναι τα καμάκια για ένα πιο ευρύ κοινό, που σίγουρα θα τρομάξει από τους διαμελισμούς και την περιγραφική βία.