Το Νικαριά μου είναι ένα ντοκιμαντέρ που μέσα από τη ζωή και τις ασχολίες των κατοίκων του ελληνικού νησιού Ικαρία προσπαθεί να διερευνήσει τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής και σκέψης, και το πώς διαμορφώθηκε αυτός διά μέσου των αιώνων και πώς αυτός ο τρόπος ζωής υφίσταται ακόμα και σήμερα. Αφορμή ένα έθιμο που γίνεται ακόμα στα χωριά της Ικαρίας και που οι ντόπιοι αποκαλούν «μνημόσυνο»: πρόκειται για έναν πασχαλινό θεσμό που αντανακλά την αγάπη και την αλληλεγγύη, μια προσφορά φαγητού από τους κτηνοτρόφους του τόπου, μια ευκαιρία να ενωθούν όλοι οι ντόπιοι και οι ξένοι γύρω από ένα τραπέζι, και μια παράδοση που κατά κάποιον τρόπο ξεκλειδώνει το πολιτιστικό υπόβαθρο και την φιλοσοφία της Ικαρίας.

Οι εικόνες του σκηνοθέτη είναι δυνατές και άμεσες, δείγμα της αγάπης και της γνώσης του για τον αλίμενο και άγριο τόπο. Μέσα από τις αφηγήσεις ενός μπακάλη, ενός μελισσουργού και ενός αγρότη, ο Σπύρος Τέσκος προσεγγίζει κοινωνιολογικά την Ικαρία και περιστρέφεται μόνο γύρω από το συγκεκριμένο έθιμο, και μόνο ακροθιγώς ρίχνει φως στο πνεύμα των κατοίκων του νησιού, κρατώντας ωστόσο τη ντοπιολαλιά και κάποιες ιδιαίτερες εκφράσεις. Ενδιαφέρον και ειδικό ντοκιμαντέρ, όχι πλήρες και σίγουρα ούτε τόσο «ιδιότροπο» όσο υπόσχεται η φημισμένη αψάδα της εκκεντρικής Ικαρίας και το κτητικό (άρα και προσωπικό) «μου» του τίτλου.